Ευλογώ τη μούσα για την τιμή την επική,
για τη χάρη της στον κόπο μου ν' αναφερθεί.
Φρικιώ να μ' είχε πεθάνει μια και κακή,
να μη ζούσα στον ΄Αδη χιλιάδες ζωές
όσες ο βράχος κατρακυλά φορές
κι άλλες τόσες που τον ανεβάζω στις κακοτοπιές.
Πέτρα γίναν τούτα τα χέρια
με της καρδιάς το πείσμα και το θυμό.
Ατσάλινα τα μπράτσα, ανυψωτήρια υδραυλικά,
ελατήρια στα πόδια οι μυώνες προωθητικοί,
πέτρινα μαξιλάρια οι παρειές
να αναπαύεται ο βράχος στις ανηφοριές.
Δεν χρειάζομαι τη βοήθεια
καμιάς Περσεφόνης, Πλούτωνα κανενού,
χάρη δε θέλω μιας άλλης ποινής.
Τιμώ την ποινή της σκότεινής μου ζωής,
τρέμω μην τύχει κι ο βράχος στην κορυφή σταθεί
και μαραζώσω χωρίς σκοπό ακίνητος ψηλά εκεί.
Ζωή μου ο ιδρώτας τ' αθάνατου μόχθου μου,
βουβή χαρά μου η καινούργι' ανάβαση η κοπιαστική.
Ελπίδα μου να μη μείνω μ' άδεια τα χέρια.
Στης σάρκας μου την οδύνη της χαράς μου η μοίρα.
Μες το γέλιο κατεβαίνω την ανάπαυλα της κατηφόρας.
Οι αισθήσεις μου νοιώθουν της σκότεινης χάρης την ευλογία.
Κι αν τους λείπει το φως των άστρων και του ηλιού,
εμένα μ' αρκεί να το χαίρονται
της λάσπης οι ασυμβίβαστοι θνητοί
πέρ' απ' της απελπισμένης άρνησης την τρέλα
ή της θνητής ατολμίας τη φρονιμάδα τη δουλική.
Επηρεασμένος από του φίλου Kelly kurt το ποίημα Don't blink και περισσότερο από τα σχόλια επ' αυτού έγραψα αυτό εδώ το ποίημα με θέμα το μύθο του Σισύφου από την οπτική μεγάλων διανοητών των δυο τελευταίων αιώνων που αναλύοντας τα προβλήματα των κοινωνιών μας και του σύγχρονου πολιτισμού μας αναφέρθηκαν για να τα εξηγήσουν -μερικοί τους- και στο μύθο αυτόν.Ειδικότερα το ρόλου του λογικού και του παράλογου, , εάν αξίζει η ζωή που ζούμε, εάν μπορούμε να εμπιστευτούμε τη ζωή μας στην ηθική των θρησκειών, εάν η πίστη σε θεό βοηθάει τη συνοχή την κοινωνική ή της είναι εμπόδιο, ....Μεταξύ αυτών ήταν ο Ντοστογιέβσκι, ο Λ.Σεστόφ, ο Νίτσε, ο Κάφκα ο Πιραντέλο, ο Καμύ κι άλλοι πολλοί//Εδώ παρουσιάζω το μύθο ως δημιούργημα της Μούσας της επικής [των επών, Ιλιάδας και λοιπών]δηλαδή του ανθρώπινου μυαλού στην περοσπάθεια να εξηγήσει μ' έναν μύθο αμφίσημο ή πολύσημο τη θέση και την προοπτική του ανθρώπινου όντος στον κόσμο μας..Στους τρεις τελευταίους στίχους συγκεφαλαιώνω τη δική μου συμφωνία με κάποιες απ' αυτές τις θέσεις. Α.Δεν αξίζουμε μια τρελή απελπισίας άρνηση της ζωής.Β.Δεν μας επιτρέπεται η δουλική υποταγή στην ατολμία να υπερασπιστούμε μια καλλίτερη ζωή.Γ.Υπάρχει χαρά και μες τους πόνους της ινητής μας ζωής.