We Zitten Op Bed Poem by Zyw Zywa

Het nachtlampje is nog aan

we zitten op bed, we kijken

elkaar aan en we kijken weg


Onze woorden zijn onzeker

zo bloot

dat ze niet kunnen liegen


maar de waarheid spreken

is te moeilijk, och

we hebben elkaar al


ontdekt, tot aan de grens

van onze schaamte

niet voor het gewone


van onze lichamen

ongeduld, desinteresse

en gemakzuchtig onbenul


maar voor het ontkennen

dat we niet voldoen

aan onze idealen


Hoe kan ik dichterbij

jou in het donker laten voelen

dat het toch wel goed is met ons?