Als de fantast begint met zijn verhaal
dan spreken vele monden eender taal
dan willen luistervinken mee gaan blinken
met stukjes van de taart gaan pronken
en als de gelovige woorden in monden legt
dan willen we de zegel breken op de lippen
dan spreken we inwendig tegen onbegrippen
dan splijten we van roddel, zelfverwijten
en daar waar zovele monden zwegen
heeft steeds de waan haar podium gekregen
… en haar publiek tot voortbestaan. M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem