Weemoed Om Het Strand Poem by Zyw Zywa

De foto opent mijn herinnering
aan de vrijheid van het strand
de ruimte waar alles kan

waar ik mijn fantasieën opjoeg
tot ik ermee wegvloog
de hemel in

maar er zat altijd een strik
om mijn enkel, met een touw
dat mij weer omlaagtrok

en als ik een aanloop nam
en in zee sprong, spoelde ik
na een tijd vanzelf terug

naar de familie aan de tafels
onder een dak van namaakstro
met de bruid in het midden

die hier vroeger hurkte en dan
omkeek en naar me knipoogde
terwijl ze plaste in het zand