ZEIS Poem by Geert van Istendael

ZEIS

IJzer slaat ijzer op een stoel van ijzer,
gehaard, gehard vindt zij haar ware aard,
cirkelsegment op snee, haar ware doel,
het zwad dat zij onthoofdde, aait en draait.
De wetsteen scherpt haar in: wees koel, wees wreed.

Het zandglas en de knekels zijn haar vreemd,
in dauw op gras vindt zij haar element.
Zie hoe zij zwaaiend door het hooiland rent.

COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success