Geert van Istendael Poems

He has the angles of a bricklayer's hand.
He gains the symmetry of honeycombs
when finding a connection with his peers.
Level. Pointed. He breathes holes,
vault and arch enlighten his insight.

He'll take on anything, he struts it all. Dutch street,
Roman sewer, from Babylon to Gothic,
he is the callus of cities. Sometimes a thermal.
...

Zie je de schoorsteenpijpen op de daken, 's nachts?
Aan draden hangen ze, die zie je niet.
De sterren ken je, denk je, ver, daar boven,
het zijn de gaten waaruit draden hangen
en zware huizen worden neergelaten,
behoedzaam neergelaten tot ze rusten
op de kwetsuren van de aarde.
Vol balsem hangt de binnenkant van huizen,
vol donkerblauwe slaap
die langs de draden in de schoorsteen glijdt
en toedekt, luistert, troost
zoals een dak kan troosten.
...

Can you see the chimney-pots on the roofs, at night?
They hang by threads, which you can't see.
The stars you know, you think, so far, up there,
those are the holes from which threads hang
and heavy houses are lowered down,
cautiously lowered till they rest
upon the injuries of the earth.
Inside the houses, rooms are full of balm,
of dark-blue sleep
that glides along the threads into the chimneys
and covers, listens, comforts
as only a roof gives comfort.
...

1

Spreek, stad, spreek!
Strek je talloos veel tongen ten hemel,
lik aan de regen, looi in de zon,
proef, proef het puin, stad, slinger ruïnes
de kloof van je keel in, verslik je in gruis en hoest woede.
Druk met je tongen het glas uit de ramen,
sluip door de kelders, wentel langs trappen,
sluimer in tuinen en zoen, stad, zoen,
de bewoners van stand,
zoen zeer behoedzaam hun exquise krabbenmand.

Zwijg nog, stad, nog geldt het te zwijgen, oefen geduld,
verzonken in schoonheid die niet meer is,
geschonden, getranssubstantieerd,
tot fundering, tot stof, tot snel verdoffend geheugen.
Zwijg, tongen, zwijg, laat de talen
nog niet van je rozige welvingen rollen,
de talloos veel talen van deze taalstad,
spraakstad, braakstad, draak van een stad.
Wacht, maar wacht geen seizoenen,
wacht niet op een aartsengel Michaël,
wacht niet tot het woud van het weten wuivend
in bloei staat.

Spreek, Brussel, spreek,
zodra het klokken van talen
de talloos veel reizigers kan lokken tot luisteren.
...

1

Speak, city, speak!
Stretch your countless tongues up to the sky,
lick the rain, tan in the sun,
taste, taste the rubble, city, hurl ruins
into your throat's gorge, choke on grit and cough up anger.
Use your tongues to push the glass out of the windows,
crawl through the cellars, spiral along staircases,
slumber in gardens and kiss, city, kiss,
the people of rank,
very carefully kiss their exquisite basket of crabs.

Stay silent, city, still the same silence stands, be patient,
sunk deep in beauty no longer existing,
violated, transubstantiated,
to foundation, to dust, to memories rapidly tarnished.
Stay silent, tongues, stay silent, don't let the languages
roll off your rosy curves just yet,
the countless languages of this linguistic city,
speech city, scrap city, dragon city.*
Wait, but don't wait for seasons to pass,
don't wait for the archangel Michael,
don't wait until the forest of knowledge sways
in full bloom.

Speak, Brussels, speak,
as soon as the chime of languages
summons the countless travellers to listen.
...

Je wrijft vel tegen vel,
vlees tegen vlees. En je
verdwijnt, je eigen lijf in.
Liefde. Hoe vaak al. Je bekijkt

een ander, verneemt hijgen,
zit aaneengeklit,
wroetend in één beweging.
Nooit ben je dichterbij,

nooit ben je verder weg.
Lucht is een muur, vel een versperring.
Geluiden vang je op van ver,

je slaat gebaren gade.
Het wroeten stolt, het hijgen stokt.
En ieder gaat zijns weegs.
...

You rub skin against skin,
flesh against flesh. And you
vanish, into your own body.
Love. How often already. You look

at someone, sense the panting,
are entangled,
toiling in one single movement.
You were never closer,

never farther away.
Air is a wall, skin a barrier.
You pick up sounds from far off,

you observe the gestures closely.
The toiling clots, the panting halts.
And each goes their own way.
...

Wij allen samen, volk van Europa, verleden Europa
Van stieren en strijders, Europa van heden, sluimer en vrede,
Wij, volk van Europa, zo anders, zo eender,
Van alle beroepen, vakken en stielen, nederige, trotse,
Dure, armzalige, arbeid en kunde, droevig en blij :

Ole, de windingenieur, uit Roskilde,
Ines van de vis uit Figueira da Foz,
Dimitriu, die paarden verkoopt, in Suceava,
Benazir, aan de kassa bij Woolworths in Slough,
Armand, de vuurmeester, uit de Famenne,
Caitlin uit Sligo, webmeesteres,
Paavo, de houtvlotter, uit Lappeenranta,
Maja van de rozen uit de Stara Planina,
France, de chef van het station Trbovlje,
Elena van de vrachtschepen uit Limassol,
Juan, plasticultura, Fuentevaqueros,
Marija uit Klaipeda, junior consultant,
Heinz, communist en werkloos in Schwedt,
Claude, de brandweerman, Esch-sur-Alzette,
Linda uit Ystad, politieagente,
Jaan uit Viljandi, zingende postbode,
Madlo, receptioniste in Brno,
Rudolfs, Daugavpils, parkwachter, opa,
Ute, de skilerares, uit Geschurn,
Domínic, mecanicien, La Valetta,
Ceija, die vloeren ontsmet in Safankovo,
Joop van de welzijnszorg, Purmerend,
Battista, huisarts, in Portomaggiore,
Erzsébet predikt Calvijn in Tokaj,
Henryk uit Bydgoszcz, gewoon een pastoor,
Thérese, boerin, uit Blond, Limousin,
En natuurlijk Melíssa, wie kent niet Melíssa, van Bar Ifigénia, Thessaloníki,
Wij, soeverein, wij volk van Europa.
...

All of us together, people of Europe, Europe the old 

Of warriors and bulls, Europe the new, slumber and peace,
We, people of Europe, so different, so much alike,
Of all professions, trades and crafts, humble and proud,
Costly and beggarly, labour and learning, sad and glad:

Ole, the wind engineer, from Roskilde,
Ines and her fish from Figueira da Foz,
Dimitriu, who sells horses in Suceava,
Benazir, at the till at the drugs store in Slough,
Armand, the pyrotechnician, from Famenne,
Caitlin from Sligo, the webmistress,
Paavo, the raftsman, from Lappeenranta,
Maja with her roses, from the Stara Planina,
France, the stationmaster at Trbovlje,
Elena of the cargo ships, from Limassol,
Juan, plasticulturist from Fuentevaqueros,
Marija from Klaipeda, junior consultant,
Heinz, communist and unemployed in Schwedt,
Claude, the fireman, Esch-sur-Alzette,
Linda from Ystad, policewoman,
Jaan from Viljandi, singing postman,
Madlo, receptionist in Brno,
Rudolfs, Daugavpils, park-keeper, grandpa,
Ute, ski instructor, from Geschurn,
Domínic, mechanic, La Valetta,
Ceija, who disinfects floors in Safankovo,
Joop in welfare work, Purmerend,
Battista, doctor, in Portomaggiore,
Erzsébet preaches Calvinism in Tokaj,
Henryk from Bydgoszcz, just a priest,
Therese, farmer's wife, from Blond, Limousin,
And of course Melissa; who doesn't know Melissa at the Ifigenia Bar in Thessaloniki,
We, the sovereign people of Europe.
...

In rijen opgestapeld of alleen,
zorgvuldig blijft de binnenkant verborgen.
Wat telt is het kartonnen uniform.
Zit er iets kostbaars achter? Baart het zorgen?
Of tref je aan wat iedereen verwacht?

Het kan een brief van een verboden vrouw zijn,
een pop, een lok, misschien een testament.
Alles of niets, de buitenkant ontkent.
...