Geert van Istendael

He has the angles of a bricklayer's hand.
He gains the symmetry of honeycombs
when finding a connection with his peers.
Level. Pointed. He breathes holes,
vault and arch enlighten his insight.

He'll take on anything, he struts it all. Dutch street,
Roman sewer, from Babylon to Gothic,
he is the callus of cities. Sometimes a thermal.
...

Zie je de schoorsteenpijpen op de daken, 's nachts?
Aan draden hangen ze, die zie je niet.
De sterren ken je, denk je, ver, daar boven,
het zijn de gaten waaruit draden hangen
en zware huizen worden neergelaten,
behoedzaam neergelaten tot ze rusten
op de kwetsuren van de aarde.
Vol balsem hangt de binnenkant van huizen,
vol donkerblauwe slaap
die langs de draden in de schoorsteen glijdt
en toedekt, luistert, troost
zoals een dak kan troosten.
...

Can you see the chimney-pots on the roofs, at night?
They hang by threads, which you can't see.
The stars you know, you think, so far, up there,
those are the holes from which threads hang
and heavy houses are lowered down,
cautiously lowered till they rest
upon the injuries of the earth.
Inside the houses, rooms are full of balm,
of dark-blue sleep
that glides along the threads into the chimneys
and covers, listens, comforts
as only a roof gives comfort.
...

1

Spreek, stad, spreek!
Strek je talloos veel tongen ten hemel,
lik aan de regen, looi in de zon,
proef, proef het puin, stad, slinger ruïnes
de kloof van je keel in, verslik je in gruis en hoest woede.
Druk met je tongen het glas uit de ramen,
sluip door de kelders, wentel langs trappen,
sluimer in tuinen en zoen, stad, zoen,
de bewoners van stand,
zoen zeer behoedzaam hun exquise krabbenmand.

Zwijg nog, stad, nog geldt het te zwijgen, oefen geduld,
verzonken in schoonheid die niet meer is,
geschonden, getranssubstantieerd,
tot fundering, tot stof, tot snel verdoffend geheugen.
Zwijg, tongen, zwijg, laat de talen
nog niet van je rozige welvingen rollen,
de talloos veel talen van deze taalstad,
spraakstad, braakstad, draak van een stad.
Wacht, maar wacht geen seizoenen,
wacht niet op een aartsengel Michaël,
wacht niet tot het woud van het weten wuivend
in bloei staat.

Spreek, Brussel, spreek,
zodra het klokken van talen
de talloos veel reizigers kan lokken tot luisteren.
...

1

Speak, city, speak!
Stretch your countless tongues up to the sky,
lick the rain, tan in the sun,
taste, taste the rubble, city, hurl ruins
into your throat's gorge, choke on grit and cough up anger.
Use your tongues to push the glass out of the windows,
crawl through the cellars, spiral along staircases,
slumber in gardens and kiss, city, kiss,
the people of rank,
very carefully kiss their exquisite basket of crabs.

Stay silent, city, still the same silence stands, be patient,
sunk deep in beauty no longer existing,
violated, transubstantiated,
to foundation, to dust, to memories rapidly tarnished.
Stay silent, tongues, stay silent, don't let the languages
roll off your rosy curves just yet,
the countless languages of this linguistic city,
speech city, scrap city, dragon city.*
Wait, but don't wait for seasons to pass,
don't wait for the archangel Michael,
don't wait until the forest of knowledge sways
in full bloom.

Speak, Brussels, speak,
as soon as the chime of languages
summons the countless travellers to listen.
...

Je wrijft vel tegen vel,
vlees tegen vlees. En je
verdwijnt, je eigen lijf in.
Liefde. Hoe vaak al. Je bekijkt

een ander, verneemt hijgen,
zit aaneengeklit,
wroetend in één beweging.
Nooit ben je dichterbij,

nooit ben je verder weg.
Lucht is een muur, vel een versperring.
Geluiden vang je op van ver,

je slaat gebaren gade.
Het wroeten stolt, het hijgen stokt.
En ieder gaat zijns weegs.
...

You rub skin against skin,
flesh against flesh. And you
vanish, into your own body.
Love. How often already. You look

at someone, sense the panting,
are entangled,
toiling in one single movement.
You were never closer,

never farther away.
Air is a wall, skin a barrier.
You pick up sounds from far off,

you observe the gestures closely.
The toiling clots, the panting halts.
And each goes their own way.
...

Wij allen samen, volk van Europa, verleden Europa
Van stieren en strijders, Europa van heden, sluimer en vrede,
Wij, volk van Europa, zo anders, zo eender,
Van alle beroepen, vakken en stielen, nederige, trotse,
Dure, armzalige, arbeid en kunde, droevig en blij :

Ole, de windingenieur, uit Roskilde,
Ines van de vis uit Figueira da Foz,
Dimitriu, die paarden verkoopt, in Suceava,
Benazir, aan de kassa bij Woolworths in Slough,
Armand, de vuurmeester, uit de Famenne,
Caitlin uit Sligo, webmeesteres,
Paavo, de houtvlotter, uit Lappeenranta,
Maja van de rozen uit de Stara Planina,
France, de chef van het station Trbovlje,
Elena van de vrachtschepen uit Limassol,
Juan, plasticultura, Fuentevaqueros,
Marija uit Klaipeda, junior consultant,
Heinz, communist en werkloos in Schwedt,
Claude, de brandweerman, Esch-sur-Alzette,
Linda uit Ystad, politieagente,
Jaan uit Viljandi, zingende postbode,
Madlo, receptioniste in Brno,
Rudolfs, Daugavpils, parkwachter, opa,
Ute, de skilerares, uit Geschurn,
Domínic, mecanicien, La Valetta,
Ceija, die vloeren ontsmet in Safankovo,
Joop van de welzijnszorg, Purmerend,
Battista, huisarts, in Portomaggiore,
Erzsébet predikt Calvijn in Tokaj,
Henryk uit Bydgoszcz, gewoon een pastoor,
Thérese, boerin, uit Blond, Limousin,
En natuurlijk Melíssa, wie kent niet Melíssa, van Bar Ifigénia, Thessaloníki,
Wij, soeverein, wij volk van Europa.
...

All of us together, people of Europe, Europe the old 

Of warriors and bulls, Europe the new, slumber and peace,
We, people of Europe, so different, so much alike,
Of all professions, trades and crafts, humble and proud,
Costly and beggarly, labour and learning, sad and glad:

Ole, the wind engineer, from Roskilde,
Ines and her fish from Figueira da Foz,
Dimitriu, who sells horses in Suceava,
Benazir, at the till at the drugs store in Slough,
Armand, the pyrotechnician, from Famenne,
Caitlin from Sligo, the webmistress,
Paavo, the raftsman, from Lappeenranta,
Maja with her roses, from the Stara Planina,
France, the stationmaster at Trbovlje,
Elena of the cargo ships, from Limassol,
Juan, plasticulturist from Fuentevaqueros,
Marija from Klaipeda, junior consultant,
Heinz, communist and unemployed in Schwedt,
Claude, the fireman, Esch-sur-Alzette,
Linda from Ystad, policewoman,
Jaan from Viljandi, singing postman,
Madlo, receptionist in Brno,
Rudolfs, Daugavpils, park-keeper, grandpa,
Ute, ski instructor, from Geschurn,
Domínic, mechanic, La Valetta,
Ceija, who disinfects floors in Safankovo,
Joop in welfare work, Purmerend,
Battista, doctor, in Portomaggiore,
Erzsébet preaches Calvinism in Tokaj,
Henryk from Bydgoszcz, just a priest,
Therese, farmer's wife, from Blond, Limousin,
And of course Melissa; who doesn't know Melissa at the Ifigenia Bar in Thessaloniki,
We, the sovereign people of Europe.
...

In rijen opgestapeld of alleen,
zorgvuldig blijft de binnenkant verborgen.
Wat telt is het kartonnen uniform.
Zit er iets kostbaars achter? Baart het zorgen?
Of tref je aan wat iedereen verwacht?

Het kan een brief van een verboden vrouw zijn,
een pop, een lok, misschien een testament.
Alles of niets, de buitenkant ontkent.
...

Either stacked in rows or alone,
meticulously the inside stays hidden.
What counts is the cardboard uniform.
Is there something valuable beneath it? Cause for concern?
Or will you find what everyone expects?

It could be a letter from a forbidden woman,
a doll, a strand, perhaps a testament.
All or nothing, the outside denies.
...

Orakelstruik
van stuifzand schildwacht
bondgenoot
van vorst en sneeuwjacht
vrakel

Tak rook
in zwijnenpoot
en donkere ham en worsten
dammerenhout

Tak goed voor smook
die pest kastijdt
serpenten uit het nest drijft
krammetsbezie

Bes blauw van kou
aan haas en kool gewijd
bes zwarte kameraad
van destillaat

In nevel boven plaggen etsen naalden
een kobold uit het noorden
dwerg uit versteende tijd

Groei is eeuwen
eeuwen
dwangarbeid.
...

Oracle shrub
of drift sand sentinel
of frost and blizzard
etnagh

Twig smoke
in hog foot
and dark ham and sausages
dammer wood

Twig good for smudge
to chastise pestilence
drive serpents from their nest
feldefare berie

Berry blue with cold
applied to hare and kale
berry black comrade
of distillate

In haze over turf sods needles etch
a kobold from the north
dwarf from a petrified age

Growth is centuries
centuries of
hard labour.
...

Niets zagen zij zij konden niet zij wilden niet
de andere goden zien die andere hogere goden
ondenkbaar waren die die mochten niet bestaan

Maar deze hogere goden daalden af
van bergtoppen, zij traden uit verheven tempels
zij volgden neerwaarts kronkelige paden
verhuld in mist
de hogere goden naderden
bemantelden met nevelslierten
de toxicologie van geld
de onverbiddelijke entropie van mammon

De halfgoden
De daverende magiërs de tovenaars de ingewijden
zij zagen niet
de haarscheuren in de vergulde slingers springen
hun blote oog nam niet het goudstof waar
dat opwolkte na een geringe trilling
een duizendste van een seconde

Wie deed hun wat

Een knal
gerommel roeide door de virtuele ruimte
van west naar oost
het bonkte
blokken zwart basalt en morsig marmer
donderen neer
...

Nothing they saw they could not they would not
see the other gods those other higher gods
unthinkable they were they weren't allowed to be

Yet these higher gods descended
from the mountain tops, they stepped from lofty temples
they followed winding paths downward
shrouded in fog
the higher gods approached
cloaked in wisps of mist
the toxicology of money
the relentless entropy of mammon

The demigod
The raving mages the wizards the initiates
they did not see
the hairline cracks in the gilded garlands split
their naked eye did not observe the gold dust
billow up after a minor tremor
a thousandth of a second

Who could touch them

A bang
a rumble rowed across the virtual space
from west to east
the bashing
of blocks of black basalt and messy marble
crashing down
...

IJzer slaat ijzer op een stoel van ijzer,
gehaard, gehard vindt zij haar ware aard,
cirkelsegment op snee, haar ware doel,
het zwad dat zij onthoofdde, aait en draait.
De wetsteen scherpt haar in: wees koel, wees wreed.

Het zandglas en de knekels zijn haar vreemd,
in dauw op gras vindt zij haar element.
Zie hoe zij zwaaiend door het hooiland rent.
...

Iron beats iron on an iron chair,
sharpened, hardened she comes into her own,
circle segment on edge, her true aim,
the swathe she cuts, caresses and revolves.
The whetstone impresses her: be cool, be cruel.

Sandglass and bones are strangers to her,
in dew on grass she finds her element.
See her wave, running through the meadowland.
...

Hij heeft de hoeken van de metselaarshand.
Hij wint de regelmaat van honingraten
als hij met zijns gelijken een verband
vindt. Waterpas. Gevoegd. Hij ademt gaten,
gewelf en poort verlichten zijn verstand.

Hij staat voor niets, stut alles. Hollands straatje,
Romeins riool, van Babel tot gotiek,
hij is het eelt der steden. Soms thermiek.
...