Η Χλεύη Της Ευταξίας Των Οριζόντων Poem by dimitrios galanis

Υπό το φως της Ανατολής
και των χρωμάτων της πατρώας γης
το γέλιο μας τάραζε τη νηνεμία
της χαυνωτικής αδράνειας
με τη χλεύη της ευταξίας των οριζόντων.
Στα εγκαίνια των ειδώλων της αμαρτίας
που στήναμε στην αγορά
ηχούσ' εγκωμιαστικά.
Σα σκίζαν τον αέρα
φωνές διαμαρτυρόμενες
προειδοποιητικές,
φόραγε το σκωπτικό του προσωπείο.
Τώρα που σάρωσαν τον τόπο
θύελες εξαγνιστικές
και θρυμμάτισαν κείνα τα είδωλα
τα λατρευτικά,
τώρα που πλήθυναν οι φωνές οι αντιπαγανιστικές
που πρόβλεπαν την κόλαση της ειδωλολατρείας,
τώρα...τώρα που σπάνισ' ο σπόρος της χαράς,
ας το εκπαιδεύσουμε - μακριά απ' τη χλεύη της όποιας ευταξίας,
να μάθει πρώτα να σκάει αυτοσαρκαστικά
για να μπορέσει ν' ανθίσει αύριο στα χείλη μας
χαμόγελο ελπίδας πια,
καθώς θ' ανατάζουμε αναγκαστικά
τους παλαιούς στενούς μας ορίζοντες.