Στο Κάστρο Της Ασίνης Poem by dimitrios galanis

Στο πείσμα των αιώνων σχεδόν ολόρθο στέκετ' ακόμ' εδώ
όπ' άνοιξαν πανιά στο βαθύ που διαφέντευε κόλπο
για το μακρινό της Τροίας ταξίδι.
Στα τειχιά του κρέμασαν τους λυγμούς τους
κι άπλωσαν ιστίο την πίκρα της μοίρας τους οι Ασιναίοι
που μάταια περίμεναν όσους δεν ευτύχησαν το νόστιμον ήμαρ*.
Κι ας μη το μνημόνεψαν ξανά οι χιλιετίες που το ρήμαξαν.
Οι νεκροί του στιγμή δεν τ΄απαρνήθηκαν.
Τ' αγνάντευαν το κάστρο τους περήφανοι
από τις κατωφέρειες των ήμερων απέναντι λόφων.
Τα σκεύη κι οι σκευές τους
τους συντρόφευαν στην αιωνιότητα
και φύλαξαν τη γλώσσα της ζωής του ζωντανή:
αγγειά πήλινα ωριόσχημα, της καθημερινότητας αγάλματα,
ύμνοι της γυναικείας ομορφιάς τα περιδέραια και τα ενώτια*',
εγχειρίδια και περικεφαλαίες, της ανδρειοσύνης σφραγίδες.
Ευτυχώς που κρατάνε του κόσμου την τιμή οι νεκροί
και μες τις στάχτες τους
σιγοκαίει πάντ' άσβεστ' η δάδα
των τιμημένων αιώνων.
Γιατί λοιπόν να επιτρέψουμε στη θλίψη
να θολώνει τις πανώριες πέτρες στη σκοτεινιά του πέπλου της;
Δε βλέπουμε το ωριόπλουμο πανηγύρι ολόγυρά τους;
τις λιγερόκορμες καλλονές
με τ' αστραφτερά φορέματα,
τ' αστραποβόλα μάτια
να περιδιαβαίνουν τα καλντερίμια του
ισορροπώντας τις υδρίες στην κεφαλή;
Οι ακτίνες του ήλιου να, στραφτοβολάνε
στις χάντρες τ' απαλού λαιμού.
Τα σοκκάκια μόλις και μισοκρύβουν
στις γωνιές και τις αποσκιούρες τους
το παιγνίδι της ζωής των εφήβων του,
το εύγλωττο του ματιού συνομωτικό νεύμα,
το διακριτικά ανυπόμονο μειδίαμα.
Στα πεζούλια στις αυλόπορτες οι γέροντες
παίζουν στα γόνατα τη χαρά των νέων βλαστών
μες τη βουή π' ανεβαίνει την ανηφοριά
απ' τα κατάλευκα βότσαλα του γιαλού
οπ' άπλωσαν τις πραμάτειες της Ανατολής
οι έμποροι της Φοινίκης και τις διαλαλούνε.
Τι θέλουμε τώρα να ψάχνουμε σκιές μοναχικές
σε τόπους που δε νοιώθουμε ερημιά,
όταν βουίζει μελίσι ανάμεσά μας
ένας ολόκληρος ζωντανεμένος στη μνήμη μας λαός
καθώς παρελαύνει στη λεωφόρο της αιωνιότητας!
......................................................
*τη μέρα του γυρισμού
*'σκουλαρίκια////
[Ι. ''Ερμιόνην Ασίνην τε βαθύν κατά κόλπον εχούσας ''{ Ιλ, Β 560},
ΙΙ. Γ.Σεφέρη: Ο βασιλιάς της Ασίνης ]
...................................................