'સરિતા'
ચાલતી નિત્ય જીવનની ઘટમાળ એમ,
વહેતી પાષાણ મહીંથી સરિતા જેમ,
ચીરી અડગ શૈલને કહે જવાની વિશે,
કંઈ કંઈ સંઘર્ષના ઊજરડા દીશે,
પછડાતી ઊંચેથી જ્યાં જ્યાં એ,
જાતી છોડી નિજ છાપ ત્યાં ત્યાં તે,
ખોળંગાતી પથ પર એ આમતેમ જુમે,
ચકીત બનતા પથ્થર એથી ગોળ ખુબે,
પાથરતી પાનાં સિંધુમાં નિક્ષેપ કેરા,
પઠન કરતાં ભાસે જીવનના કાળક્રમ જેવા.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem