Επτά Νύχτες Poem by Aphrodite Anastasia Menegaki

Επτά νύχτες, επτά στροφές σε τούτο το χορό
Επτά φιλιά, επτά ευχές σ' αστέρι μακρινό
Επτά ταξίδια, απ' το Πορτοφίνο στις αρένες της Μαδρίτης
Κι όπου μας δείξει τούτης της πυξίδας ο μαγνήτης

Επτά ματιές, φεγγάρι λευκό κι ένα μυστικό
Το ξέρεις εσύ, το ξέρω εγώ
μα δεν το μαρτυρώ,
κρυμμένο το κρατώ σε ένα κοχύλι θαλασσινό

Ό, τι ζητάς, ό, τι αγαπώ,
Ό, τι φοβάσαι και ποθώ
Επτά βήματα αργά ίσως σκοτεινά
Σε σοκάκια κι όνειρα νυχτερινά
Στο άρωμα της αγκαλιάς,
Στη στιγμή που μ 'ακουμπάς
Κάτω απ' τους κτύπους της καρδιάς
Είμαι δικός σου πια καμβάς
Να ‘ναι κάποια μαχαιριά ή η πρώτη πινελιά
Π' ανεξίτηλη θα μείνει στη δική μου καρδιά;

Σε τούτη τη σκηνή δεν υπάρχουν θεατές
Το ξέρεις εσύ, το ξέρω εγώ
μα δεν το μαρτυρώ,
για κάτι το κρυφό για τις αμαρτωλές μας τις ζωές

Επτά νύχτες, επτά στροφές σε τούτο το χορό
Επτά φιλιά, επτά ευχές για ένα σ' αγαπώ
Επτά ζωές κι όμως δε θα ήταν αρκετό
Για δυο καρδιές, που δεν τους ήτανε γραφτό...