Θάλασσα Ψυχή Μου... Poem by Aphrodite Anastasia Menegaki

Στο κύμα ψίθυροι της καρδιάς μου,
Ξεβράζει ο αφρός τα όνειρά μου,
Πλάι σε κοχύλια της αμμουδιάς ερατεινά.
Κι όσα εύχεται η καρδιά μου,
Ίσως βγουν στη θάλασσα αληθινά.

Ελπίδα, αγέρωχη και δυνατή,
Λεβάντες στα πανιά πλοίου πειρατή,
Που άγκυρες δεν έχει, μήτε λιμάνι ψάχνει.
Τη νύχτα η σκέψη ονειροβατεί,
Του θησαυρού χάρτη στ' αστέρια φτιάχνει.

Το βλέμμα του μόνη μου πυξίδα,
Απ' τη Μεσόγειο ως την Ατλαντίδα.
Και σ' όσες θάλασσες η καρδιά αν ταξιδεύει,
Στου Έρωτα την άτιμη παγίδα,
Για κείνον τα πάντα διακινδυνεύει.

Λάφυρα δυο μάτια κεχριμπαρένια,
Αγάπης δύναμη, λάμα ατσαλένια
Λόγια δε γνωρίζει μήτε ξέρει τη συγγνώμη.
Το πάθος μου σημαία πορφυρένια,
Πως δεν με νοιάξαν των ανθρώπων νόμοι.

Της καρδιάς το ταξίδι ποιος ορίζει;
Ποιος το επιλέγει και ποιος το εμποδίζει;
Θάλασσα ψυχή μου, η αρμύρα σου πνοή μου,
Η φουρτούνα σου τα σκαριά τσακίζει.
Στα κύματά σου χορεύει η ζωή μου.

Το φιλί του άγκυρα, χάρτης μου τ' αστέρια,
Μόνο μου λιμάνι τα δυο του χέρια.
Κι είν' η αγάπη ιστορία πειρατική,
Σαν να πλέεις στων κουρσάρων τα λημέρια,
Με καρδιά άμυαλη μα πραγματική…