Μικρά στενά και μπαχαρικά,
τούρκικος καφές και ναργιλές
Αγιά Σοφιά αγάπη μου παλιά
Στου Βόσπορου τα νερά
Βρίσκουν οι μνήμες φτερά
Πικρό σιρόπι το δειλινό
στις στέγες και τον ουρανό
Και η Πόλη, αρχόντισσα παλιά
Στα παιδιά της ανοίγει την αγκαλιά
Πέφτει η νύχτα και σιγοτραγουδά
Για τα καμπαναριά της τα βουβά
Για τις ζωές που χάθηκαν εδώ
Για κάποιον φίλο κάποιον εχθρό
Για τον κύρη της που την κρατά
Για την καρδιά που δε σταμάτησε να κτυπά
Κι ας πάνε χρόνια κι ας πάνε καιροί
Μικρά στενά και μπαχαρικά,
τούρκικος καφές και ναργιλές
Αγιά Σοφιά αγάπη μου παλιά
Ποιος να σε άξιζε, ποιος να σε κέρδιζε
Που 'ναι οι άνθρωποι μικροί, πονάνε και ματώνουν
Τους πατούν και σαν αγκάθια τους ξεριζώνουν
Μα όσο απ'το μιναρέ 'κείνη η φωνή αντηχεί
Του κατακτητή η ξένη προσευχή
Θα τ' ακούει η Πόλη και θα ξυπνάνε οι ψυχές
Να μη ξεχνάνε τις σφαγές, να βλέπουν τις ουλές
Δε τους μερεύει το σαραγλί και ο ναργιλές
Αγιά Σοφιά αγάπη μου παλιά...
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem
Αγαπημενη μου Αφροδιτη, για αλλη μια φορα, τι να πω για σενα? ? Τοσα ταλεντα εχεις μεσα σου, ΥΠΕΡΟΧΟ το ποιημα! ! ! ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ! Λογια γραμμενα απο την καρδια σου! Σ'ευχαριστω που το ανεβασες και σ'ευχαριστω για την πολυτιμη φιλια σου! Πολλα φιλια! Θα μπορουσε να γινει ενα εξαιρετικο τραγουδι....κατα την γνωμη μου.
Christiane μου σε ευχαριστώ τόσο πολύ για τα καλά σου λόγια! ! < 3 < 3 < 3 Σε ευχαριστώ πάρα πολύ! ! ! !