Αρμονια Poem by Mary Skarpathiotaki

ΑΡΜΟΝΙΑ

Γυρεύω τα χείλη
χιλιάδες χείλη
πουπλήγωσα

Χιλιάδες χέρια
έχω τώρα
να σε τυλίξουν

φύλλα φθινοπωρινά
θαρρείς φθίνουν
στην μεγάλη αγκαλιά Σου

Θυσία ανέκφραστη
κατάθεση ωριμότητας
που σεπεριβάλλει

Σιγά - σιγά
τα βλέπω ..
πεθαίνουν

Κύκλος ερώτων..

Γυρεύω την ανάσα Σου
που διέκοψα
από άγνοια

για ό, τι νοιάστηκες
στα αλήθεια
Ποιος να το πίστευε;

Επαψε η καρδιά
να χτυπά;
Νομίζω στην θέση της
θα φυτρώσουν
εκατομμύρια άλλες
κόκκινες καρδιές

για μένα
για σένα
για όλους

ανθισμένες..
μανόλιες
καιακριβά ανθοϊάματα!

Οι ανθρώπινες καρδιές
σε πλήρη λειτουργίαχτυπούν..
τικ τακ..

αδιάκοπα
έντονα δυνατά
εκκωφαντικά

τύμπανο πολέμου
που σημαίνει μάχη
και ορμάει κατά πάνω μας

Χείμαρρος συναισθημάτων
καρδιές ικεσίες
που φιλί γίνονται


Τάμα
Προσευχή
θαύμα

Σώματα
χιλιάδες σώματα
πουβρίσκουν λίγο
φως

κι ύστερα
για λίγο
σκοτάδι πηχτό!

Και φάρος φωτεινός
πάλι ξεφυτρώνει από το πουθενά
άγγιγμα εφήμερο του πάθους,
Εσύ...
ΖΩΗ.

Να λαμπαδιάζεται το πριν
το τώρα
το ύστερα..

Μια ζωή ξεριζώνεται
δύο ζωές
Φυτρώνουν

χιλιάδες...
εκατομμύρια ζωές
ξαναγεννιούνται

Κοίτα!
Γεμάτος φως
Εσύ εγώ όλοι

αδιάφοροι
για την κριτική
μέσα

στο πάθος βουτηγμένοι
δύο τρεις
δεκάδες χιλιάδες

πυρετός τριγμός
στα έγκατα της γης
εγκατελειμμένοι

Πλήρεις
ευτυχισμένοι
Στην άγνοιά τους

σύννεφο βαρύ
της ελευθερίας μας
το σύμβολο

αλλαλάζον κύμβαλο
ερωτικής αρμονίας
αγριεμένο κύμα

στις θάλασσεςτου ονείρου....

σίγουρα
σταθερά
αργά

βρίσκει σημάδι άλικο
από Ήλιους παράφορους
γεύση πύρινη

στα χείλη
Τα χείλη Σου
Ένα δύο

Χιλιάδες χείλη
που σε περιβάλλουν
ξανά και ξανά

Σαν φύλλα φθινοπωρινά
αιώνια..
να σε αγκαλιάζουν και να!
Σε ασπάζονται! ..