De Stille Tonen Van Mumbai Bay.... Poem by Sylvia Frances Chan

Gisteravond begonnen tot de ochtenddauw,
enkel voor jou


Ik noem dit gedicht:
De stille tonen van Mumbai's Baai

PROLOOG:
Toen ik naar de diepe donkere hemel keek,
zag ik je duidelijk aan de hemel hoog
de bekende geesten waren bij jou
ze zijn met je meegegaan, ik weet waarom

HET GEDICHT:
Het is vanavond nog geen volle maan, Chérie
nog steeds de kleinste curve, begrijp je?

diepzee blauw en smaragden groen
je bent er geweest, je weet het wel van toen

maar die echte spirits zijn bij jou
ze zijn met je meegegaan, ik weet het nou

dat is allemaal echt waar, de Drie-eenheid
een kwestie tussen jou en mij

hoewel kilometers ver weg
echoën in de baai van Mumbai

wat moet ik je nu vertellen?
het gaat absoluut om liefde, WAUW!
en passie, zorg en emotionele dingen
je zei me dat ik op mijn hoede moest zijn voor al die ringelingen

gelukkig heb je me begeleid, liefste
je kent de megacity als de beste
een wandeling langs de beroemde boulevard
van ver van elkaar gelegen delen, Bollywood is zijn naam
jouw treft geen enkele blaam

de grote enorme delen van afgeronde rotsblokken
rond het water, in het rithme van de stille tonen

ik herinner me nog de aanwezigheid van de Queen's Gouden ketting
zoals we die schattige flitsen zagen tijdens haar afwezigheid
het is niet nodig om alle grootste woorden uit te spreken
onze geest was voortdurend bijgewerkt,
ze zullen ons bestaan niet gecompliceerder maken

ik wierp keer op keer nog een blik
het is nog geen volle maan deze nacht, mijn lief en dan?
bijna halfrond, een grotere curve, begrijp je?

EPILOOG:
Schilderen op mijn linnen doek
smaragdgroen met diepzee blauw
ah, chérie, je bent hier geweest
dat merk ik snel, ik houd van jou
zie de voetstappen in okergeel
dat's zo'n klein, fijn juweel
alleen ik kan zien dat je zo dichtbij bent....


jouw Sylv

© Sylvia Frances Chan

Zaterdagavond op de Zondag-Morgen
A.D.14 oktober 2018 -
@ 02.22 uur A.M. West-Europese tijd