Diwata Ng Kalikasan Poem by Catherine Agunat

Ang diwata ng kalikasan
Nalulungkot sa tuyong kapaligiran
Kaya lumuhod at nanalangin sa Kataas-taasan
Nawa'y ibuhos mapagpalang ulan

Tumugon ang dakilang Lumikha
Tubig sa langit Kanyang pinababa
Lahat nang may buhay muling sumigla
Pagkat nadiligan mga tigang na kaluluwa

Tuwa ng diwata'y hindi maitatatwa
Ngiti sa kanyang mga labi ay abot hanggang tainga
Nagniningning pati ang kanyang mga mata
Sa lihim na terasa siya'y napasayaw sa saya.