Een Vuurvliegje Gevangen Poem by Madrason .

Een Vuurvliegje Gevangen

Het paarse kil
ze steelt zo veel
ze maakt wat naakt
van zacht warm vlees
een koude brij
een doods pastei
wat zou er moeten
bloeien uit de dood
ijskristallen gloeien
niet bij droef een lied
hoe houdt men
een vuurvliegje gevangen
op de dode wangen
men doet het met verlangen
met de herinneringen
en dierbaar kleine dingen
men laat het slechte varen
en stopt met te verklaren
men toost op mooie jaren;
en dingen die er waren,
er steeds weer zullen zijn! M

Thursday, April 28, 2016
Topic(s) of this poem: life and death
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Madrason .

Madrason .

waalwijk netherlands
Close
Error Success