I Was Part Of It-Ήμουν Μέρος Του Poem by Kostas Lagos

I never forgot her gaze. How could I? I lost myself completely in its vastness for a long time.I stayed there with all the wonders she had seen.I stared at the stars in the nightsky that she tried to count with no success.I flew with all the colourful butterflies that were dancingin front of her during springtime. I smelled the flowers she gathered from her garden.All the angels she had ever dreamt were my companions.The sun, the moon, the rainbows and all the cosmos that she ever saw or imagined or thought about were the houses I dwelled.I could nevever forget her gaze.For I was, even just for a moment, a part of it.



Δεν ξέχασα ποτέ το βλέμμα της.Πώς θα μπορούσα; Χάθηκα εντελώς στην απεραντοσύνη του για πολύ καιρό.Έμεινα εκεί με όλα τα θαύματα που είχε δει.Κοίταξα τα αστέρια του νυκτερινού ουρανού που προσπάθησε χωρίς επιτυχία να μετρήσει.Πέταξα με τις πολύχρωμες πεταλούδες που μπροστά της χόρευαν όλη την άνοιξη.Μύρισα τα λουλούδια που μάζεψε από τον κήπο της. Όλοι οι άγγελοι που ονειρεύτηκε πολτέ ήταν σύντροφοί μου.Ο ήλιος, το φεγγάρι, τα ουράνια τόξα και όλοι οι κόσμοι που είδε ή φαντάστηκε ή σκέφτηκε ποτέ ήταν οι κατοικίες μου.Δε θα μπορούσα ποτέ να ξεχάσω το βλέμμα της.Γιατί υπήρξα, έστω για μια μόνο στιγμή, κομμάτι του κι εγώ.