ઓળખાણ આપતાં જ ફાડી રહેલાં ડોળાથી,
નિહાળતાં એ દેડકાં,
શબ્દ પકડી મનને ભેદવા મથ્યા કરે.
પોતે જીવેલા વિચારને વળગી રહી,
પ્રતિધ્વનિને પોતાના ત્રાજવે તોળી,
માપી શકતા એ દંભીઓ,
ભારહીન શબ્દોથી વિચાર કેરુ મૂલ્ય,
ને દોરી શકતા એ,
ગ્રેવિટીહીન વ્યક્તિત્વનું ચિત્ર.
- રવિ બી. પટેલ
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem