Leit Ég Út Yfir Eyðiskaga Poem by Peter S. Quinn

Leit ég út yfir eyðiskaga
átti ég mín draumalönd
lífsins sælu sumardaga
sólskyn silfur lagði á strönd

léku öldur, báran blá
brimsorfnir klettar görðum hjá
kom hún þá til mín þessi þrá
þá mig langaði úthöf að sjá

hérna við hinstu sjónarrönd
hugur minn leitar tíðum
ævintýri þar binda mín bönd
með blævindum hafsins þýðum

ljóð mitt lyftist með vængjaslátt
langt út í víðan geim
þar tekur það sæti en hefur ei hátt
æ hugljúfum kvæðum ei gleym

þótt allskonar ímynd blasi við þér
og um leiki skjöldum tveim
er ljóðið í sátt við sálina í mér
og siglir að lokum, alla leið heim

* *

hreinar bárur bláar
blakta´í vindi smáar
er takast hafsins öldur á
út á hinum stormsama sjá

hugsjóna vonir háar
huldu dýpi sjávar
himinn hvelfing blá
halda í alla þrá


(The Crew)