Liefde Poem by Sylvia Frances Chan

LIEFDE
Dit woord noemde je een verslaving in een ander woord zou precies dat zijn.

Krijgt ge het gevoel
wanneer de bloemen zo wild zijn
gaat gij kijken en
gij staat gespannen
dan kijkend naar de bergen
waar de hemel kalmeert

Tegen de avond geeft aan dat
de dauwdruppels op uw vensterraam
ge eraan herinneren met genegenheid
dat ergens in de buurt
wanneer gij de open haard aansteekt,
ik ben de warmte die gij voelt.

Wanneer ge alleen in de achtertuin zit
's nachts melancholisch zal voelen
met stille ritmes van melodie
en de duisternis die doordringt
houd uw handen samen in gebed
en onthoud dat ge het gebaar bent
en de woorden zijn van mij.
in de kamers van uw hart
kijk dieper naar binnen; voor troost.

Liefde is als het laatste geflikker van een kaars
ge wilt het zo vasthouden
soms te midden van herfstlijke zuchten
en winterse toevallen
de emotie wordt weggespoeld
bij stormen die gepaard gaan met zware stortbuien.

Ik zal een regenboog van licht vasthouden
en de kleuren zorgen ervoor dat ge u goed voelt

Liefde zal stilletjes verschijnen
en breng ge dichterbij
deze keer...
voor altijd!


van diegene die U eert
dit gedicht voor U componeert
Zaterdag 9 maart 2013