Mε Το Εχέγγυο Του Ορθώς Φρονείν Poem by dimitrios galanis

Στο θέατρο της ζωής που σκηνοθετούν τα πάθη
αιωρούμενα παντού πρωταγωνιστούν τα Ψεύδη
μ' όλα τα ψιμύθια* της παραλλαγής
στης Αλήθειας το προσωπείο που φοράνε,
να μη γυμνό προσβάλλει ήθη χρηστά
συνηθισμένα να στεγνώνουν υφάδια αόριστων αισθήσεων
σε φλεγόμενες εστίες παραμυθιακής* ακτινοβολίας.

Εκστασιασμένοι απ' την επιφοίτησή της
οι θεατές
κατακλύζουν του δήμου τα Βήματα
με το φως της πύρινης γλώσσας της
τ' απόντα πλήθη να περιλούσουν.
Κι εσύ, που δεν καταδέχτηκες
να παρασταθείς στην επιφάνειά*της επί σκηνής,
ρωτάς
εάν επρόκειτο για το γυμνό της είδωλο
ή για κίβδηλό της προσωπείο.
Το θράσος σου κατακεραυνώνουν
οι ειδότες*
με τα εχέγγυα του εωρακέναι* την κι ακηκοέναι*
τυπωμένα στο εισιτήριο της παράστασης.
Κρίμα, μονολογείς, που δε δίνει παραστάσεις
κι η κοινή λογική,
νά 'χες κι εσύ το δικό σου εχέγγυο του ορθώς φρονείν.
........................................................
*ψιμύθια=φτιασίδια, στολίδια
*παραμυθιακής - με τη διπλή σημασία εκ του παραμυθιάσματος και της
παραμυθίας
*επιφάνεια==η θεία εμφάνιση, η εμφάνιση της θεότητας, εδώ της αλήθειας
*ειδότες: αυτοί που[την] είδαν//οι γνώστες, οι επαϊοντες
με τη διπλή εδώ σημασία, και με τη μία να ειρωνεύεται την άλλη
*[του]εωρακέναι =απαρέμφατο παρακ.του οράω,
''του να [την] έχουν δει''//πως την έχουν δει
*[του] ακηκοέναι = απαρεμφ παρ.του ακούω, =του να [την] έχουν ακούσει/πως την έχουν
ακούσει