Υπάρχουν στο μυαλό μου σκιές,
εξαφανισθέντες έρωτες, χαμένοι φίλοι.
Υπάρχουν σκληροί κι άκαρδοι δαίμονες,
όνειρ' άσκοπα και τυφλά, νεκρά πεπρωμένα.
Σε θρυμματισμένες της μνήμης ανακλήσεις
υπάρχουν ξεθωριασμένα πρόσωπα και χνάρια
που χρόνος κι ηλικία σβήνει σιγά σιγά
ώσπου σάβανό τους γίνετ' η μοναξιά τελικά.
Σιωπώ μπρος σ'αυτή μου τη σκοτεινιά.
Μετάνοια και προσευχή δεν ανακουφίζουν.
Και καθώς πίσω κυττάζω χωρίς σωτηρίας ελπίδα,
μόνιμα με θλίβουν οι σκιές.