One Night..Ένα Βράδυ.. Poem by Mary Skarpathiotaki

One night


One night
in the dark,
I've lost something!

Surround me,
the creation
she complains.

Trembling a Nightingale
around me itbawling me
with sweet singing!


Bye, a flower
roots of a love
with two, talking.

Within one night
rhyme and bow
who had lost something,
are confused!

Joy of the Stars
love of Angels
and divine Music..

Have you learned?
What hides the darkness,
behind the moon?

It's a brave man
where he is hiding..
Have something to lose
in the darkness?

Or kisses it
the Dawn itself?

Each asterisk
hides the magnet
of the night the sign
and He deserves it!

In a while, it dawns
and I've lost something
the creature witnesses it
 what's the kiss!

But kiss and tear,
nature has an edge
hidden in silence!

It hides the written ones
my fate from me
who has told her!

May the moon
the time it is, fission
get the color
the face of the dewiness?

I've lost something
which is out of love
and has grooved
of the heart a tip!

Whether it will dawn
love so much
He will betray us
will it be gone now?

I see a Sign
in the sky the map
that speaks again..

For eternal love
 and amaranth kiss!
You've lost something
 to the moon
 fission?

My Love Gold?

Testimonies of creation
a sweet love
and a warm kiss.

At dawn
her name
Greet her and you!
 
And if what it has
no longer lives'
somewhere he's lost,
somewhere to be found.

Do not hide in the hands
She hides love
hide the kiss?
And what he has lost
 do you keep it for it?

Whatever, he has lost
to go in the evening
in the sweet smell
With a kiss you.

Night to leave
some to find it
that he lost.

that one day
 casting away the darkness
 and they call it "Puglia"
glowing Dawn! ..


© Mary Skarpathiotaki

The poem  is inspiration
 from "One night.." 1924
of the poet Timfristos
(Papadopoulos Dimitrios)


Ένα βράδυ..



Ένα βράδυ
στο σκοτάδι,
έχω κάτι χάσει.

Τριγύρω μου, η πλάση
το καταμαρτυρεί.

Τρέμει ένα αηδόνι
κι όλο με μαλώνει,
μου γλυκοτραγουδεί!

Πλάι, ένα λουλούδι
φύτρα μιας αγάπης
με δυο, συνομιλεί.

Μέσα σε ένα βράδυ
ρίμα και δοξάρι
που 'χαν κάτι χάσει,
έχουν μπερδευτεί!

Χαρά των άστρων
αγάπη των αγγέλων
και θεία μουσική..

Μήπως έχεις μάθει;
Τί κρύβει το σκοτάδι,
πίσω απ' το φεγγάρι;

Είν' ένα παληκάρι
πο'χει εκεί κρυφτεί..
Να 'χει κάτι χάσει
μέσα στο σκοτάδι;

Ή φιλάειμήπως
την ίδια την Αυγή;

Κάθε ένα αστεράκι
κρύβει το μαγνάδι
της νύχτας το σημάδι
και Την καρτερεί!

Σε λίγο, ξημερώνει
κι έχω κάτι χάσει
το μαρτυρά η πλάση
πο'χει το φιλί!

Μα και φιλί και δάκρυ,
έχει η φύση μια άκρη
κρυμμένη στην σιγή!

Κρύβει τα γραμμένα
της μοίρα από μένα
που Της έχει πει!

Μήπως το φεγγάρι
την ώρα πο 'χει, σχάση
πάρει και το χρώμα
την όψη της αχλής;

Έχω κάτι χάσει
που 'ν' από αγάπη
κι έχει αυλακώσει
της καρδιάς μιαν άκρη!

Άραγε εάν θα ξημερώσει
η αγάπηη τόση
Θα 'χει εμάς προδώσει
θα 'χει πια, σβηστεί;

Βλέπω ένα Σημάδι
στου ουρανού τον χάρτη
που μιλάει πάλι..

Για αιώνια αγάπη
και αμάραντο φιλί!

Έχεις κάτι χάσει
στου φεγγαριού
την σχάση;
Αγάπη μου χρυσή;

Το μαρτυρά η πλάση
μιαν γλυκιά αγάπη
κι ένα ζεστό φιλί.

Στο ξημέρωμα Της
πο'χει το όνομά της
Χαιρετά την κι εσύ!

Κι αν αυτό που έχει
άλλο πια δεν ζει'
κάπου το 'χει χάσει,
κάπου θα βρεθεί.

Μην στα χέρια κρύβει
Κρύβει την αγάπη
κρύβει το φιλί;

Κι ό, τι έχει χάσει
το κρατείς για αυτή;

Ό, τι, έχει χάσει
να 'ρχεται το βράδυ
στο γλυκό αχνάδι
Με ένα σου φιλί.

Νύχτα να τ' αφήνεις
κάποια να το βρει
κείνο πο'χε χάσει.

κείνη που την μέρα
διώχνει το σκοτάδι
και την 'λενε Πούλια,
λαμπερή Αυγή! ..


© Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη



εμπνεύσηαπό το
"Ένα
"Ένα βράδυ" 1924 βράδυ" 1924
του ποιητή Τυμφρηστού*
(Παπαδόπουλου Δημητρίου)