Schuren En Schrobben Voor Het Oog Poem by Madrason .

De dagen, de dagen ze lengen zich aan
daar waar de krengen nog kunnen gaan
als eeuwig gezang van een bangig koor
zo strekken de zeeën van oor tot oor
van nerf tot in nerf en tot aan verderf
is er alleen nog maar dat stervende lied
staat ons de weemoed teloor in het riet
zijn er geen gorsjes meer in dit bestaan
verveling, vervelling, vertelling, voorspelling
het is de pierlala dansend in kring
het is dat wrang en lusteloos gewring
het dweilen en kwijlen met de kranen open
het lopend in zwart en het wederdopen
alles lijkt langs ons heen te gaan
en niets glijdt er werkelijk van ons af
of ging er daar niet toch een wanhoopstraan
al vluchtend voor nog een grotere straf;
of ging er daar niet toch een wanhoopstraan
al vluchtend voor nog een grotere straf! M