''عشق دی سارنگی'' Poem by Dr-Mantashah Zia

تُو ایں میرے ساہنواں دا سلطان پیا
تیرے ہتھ وِچ میری جان پیا
بِن تیرے میں کھنڈر ویران پیا
تُوں ای میرا کُل جہان، جان پیا
میری ہستی، ذات، اسمان وی تُوں
میری روح دا محرم، میرا مان وی تُوں
میرا تقویٰ، ذکر، وجدان وی تُوں
میرا کعبہ، تھل، مکران وی تُوں
کدی تیر ہوئی، کدی تلوار ہوئی!
تیرے عشق وِچ میں بیمار ہوئی!
تُو میرا پیر، میں مرید ہوئی
میرے خواباں دا حکمران وی تُوں
تیرا فِراق بےدردی؛ کرے بےجان پیا!
میرے ضبط دی چیخ پُکار وی تُوں
میریاں رو رو اکھیاں سرخ لال ہوئیاں
تینوں ڈھونڈدی ہوئی میں ہلکان پیا!
میرا لُوں لُوں بلدا جاوے ہر پل!
اے وچھوڑا کھاوے میری جان پیا!
ہُنڑ من لے میری عرضی، سوہنے!
آجا بن کے مہمان پیا!
میریاں ساریاں آساں تیرے نال،
بِن تیرے ہاں ویران، سنسان پیا!
میں ازلاں توں نادان پیا!
تُوں یوں میرا کُل جہان پیا!
صَلَّی اللہُ عَلٰی حَبِیْبِہٖ مُحَمَّدٍ وَّآلہٖ وَسَلَّم
(من تشاء ضیاء)
28/12/2022