Προσηλωμένο το βλέμμα στη θάλασσα π' αρχίζει
μι' ακόμα φορά των επωδών της τους βωβούς ψιθύρους.
Ακίνητος στέκομαι στην ακρογιαλιά
καθώς η θαλασσινή αύρα τη μνήμη μού παίρνει μαζί της μακριά
κι αφήνει την παρούσα μονάχα στιγμή τα σκήπτρα να κρατεί καλά.
Κλείνω τα μάτια μου κι όλα γίνοντ' ένα φως.
Tης ύπαρξής μου συμφυής πλέον η ανυπαρξία.
Ούτε λέξεις πτερόεσσες σε μνήμης ορίζοντα
σα γλάροι ιπτάμενοι.
Μήτ' εικόνες, μήτε σκέψεις
διασχίζουν εδώ την ακινησία.
Γαλήνη κατήλθεν άμωμη επί της ακτής.
Hi Dimitrios, Loved the sounds of your Greek version and enjoyed your English translation too. Must send you some Sappho extracts to have fun with!
Pleased to hear it, my dear.Waiting for the extracts.