Te Blijven Steken In De Rekenliniaal Poem by Madrason .

Mijn droom is van asfalt
en mijn benen zijn van leer
ik ben de halve zool
en soms een beetje teer
een sleetse heer
die steeds vaker zucht
de hitte is de koelte
ik zie geen vormen meer
een fata morgana lucht
een dode vogelvlucht
gedoemd te blijven steken
in de rekenliniaal
van een afgewerkt verhaal
kom je altijd tekort
aan zwarte componenten
of witte stranden
de varaan trotseert
de elementen en verteert
alle domme sentimenten
met een holle buik
als van beton
maalt hij er heus niet om
wie er vandaag
in zal belanden! M