Vrije Wil In Het Westen Poem by Madrason .

Vrijwillige vluchteling draagt een ding
een domoorcodicil of zo
hij doet zich zelf aan ons cadeau
en in een bijstandsuitkering
bedwingt hij zich en zet zich schrap
zijn moed niet te verliezen
hij moet naar de inburgering
en krijgt een ding of paspoortring
wanneer hij goedgekeurd in taal
mentaal ook met ons mee zal komen
en hij heeft geen recht op dromen
ja van de vrijgevigheid
moet hij vrijwillig eeuwigheid
zo dankbaar zijn als kerstkonijn
want als hij maar wil horen
maakt hij sprongen voorts met lange oren
ontheemd en zonder pa of ma
en zonder kleine broer of zus
telkens braaf in afhaal bus
al vegend voor de reiniging
zo ging de ingenieur zonder gezeur
en wij hoogmoedig en vol trots
een emmer vol van schuim, klots-klots
en zo ruimt hij nog onze kots
we zien het kwaad en ruiken haat
en noemen het de moslimwaan
zo kunnen we zijn oortjes slaan
en het is toch werk'lijk ongehoord
hoe men een leven weer verstoort
men smoort verzet tot ned'righeid
ach dank van ketens nu bevrijd
zo lijdt de langoor al een tijd
Vrijwillig draagt de vluchteling
een domoorcodicil of zo
en doet zichzelf aan ons cadeau. M