Λόγια Της Σιωπής Poem by Ioanna Batzou

Άχνη και ξέπνοη
Βγαίνει η φωνή της
Πάντα γυρεύοντας
τα λόγια τα σωστά

Μα, μια φωνή την πάγωσε
Τη γέμισε με φόβο
Τη σκέψη της παρέλυσε
Τον λόγο της τον τσάκισε

Σιωπή σε κάθε της φιλί
Σιωπή σε κάθε δάκρυ
Σιωπή σε πόνο, σε χαρά,
σε λύπη και σ'ελπίδα

Σιωπή χρυσή, πολύτιμη
Σαν πέτρα στην καρδιά της
Εφώλιασε, την πέτρωσε
Την έκανε σκληρή

Και μάγοι γύρεψαν το σώμα της
Κι αράχνες την πλησίασαν
Μ'αυτήτους μάγους κάλεσε
Τους ζήτησε ζωή!

Και τότε μ'ένα μαγικό
Μ'ένα ραβδί μελένιο
Τον φόβο διώξαν μακριά
Σε ουρανούς γαλάζιους

Με τους ιστούς φτιάξαν λουριά
Τον πόνο για να δέσουν
Και σε φυλακή μακριά
Σε δάση της άγριας φύσης
Τον εφυλάκισαν με μιας
Την πέτρα να διαλύσουν

Μα σαν εσάλευε η ψυχή
Μπροστά της έβγαινε ο φόβος
Και πάλι από την αρχή
Οι μάγοι ξεκινούσαν

Δεν πέρασε πολύς καιρός
για να τον τιθασευσουν
Της δώσαν τη φωνής της
Της δώσαν στοργή και ζεστασιά
αγάπη και ελπίδα

Και βρήκε τα λόγια τα σωστά,
Θυμήθηκε την αλήθεια
Και αρχισε ξανά απο την αρχή
Να ζει και να αναπνέει