Μαζί μου έλα, να περπατήσουμε για λίγο.
Δεν έχω να πάω πολύ μακριά,
το τελευταίο μου είναι τούτο μίλι,
ίσως μπορέσεις και φέρεις στη μνήμη
πως τον περάσσαμε το δρόμο τούτον ξανά,
στον καταρράχτη δίπλα,
πρέπει να τον θυμάσαι!
Πάνω ψηλά στ' ορεινό ρυάκι
για δυο λόγια σταθήκαμε
και χάσαμ' εμπρός μας το μονοπάτι.
Ωο! δε θα γυρίσουμε πίσω ξανά!
Δεν ξέρω τί 'χαμε πει...
O καταρράχτης ακόμα τρέχει
κι ακόμα φυλάει κρυφό το όλο μυστήριo
που γνωρίζει το βουνό.
Τώρα πια ο χρόνος παρήλθε,
δεν θα γυρίσουμε πίσω ξανά
για κείνο που χάσαμ' εκείνη τη μέρα.