De Zandkorrels Aan Het Strand Van Normandié.... Poem by Sylvia Frances Chan

De Zandkorrels Aan Het Strand Van Normandié....

De Zandkorrels Aan Het StrandVan Normandié….

Tijdens onze vakantie in Normandié,
zaten wij op het strand,
ik groef mijn tenen in het zand
en tilde ze op om te zien hoe alles weer op de kustlijn viel.

Het is niet te zeggen hoeveel zandkorrels
er door de jaren heen tussen die tenen hebben gezeten

En er is geen manier om te weten
hoe oud elk graan is en waar het begon

Hoe het daar terecht is gekomen....
klem tussen mijn tenen.

Op vakantie aan het water,
hebben we in de loop der jaren
veel zand van het strand weggevoerd
in schoenen, wagens, emmers en auto's vol zanderige korrels.

We dragen allemaal veel zand weg
van de kust tijdens onze vakantie als we naar huis gaan

Maar één zandkorrel die tussen onze tanden zit,
trekt onze aandacht, nietwaar?

Dat ene graan onderscheidt zich van
alle andere granen die we hebben meegesleept en gespeeld... rondgeslingerd en gevormd tot zandkastelen...

Gods stem is als die zandkorrel.
Onmiskenbaar en moeilijk te schudden
als we het volume van de stem van hoop en liefde
in ons leven harder zetten.

We mogen dan één persoon zijn in een enorme wereld
maar voor Hem zijn we ook die zandkorrel
Onmiskenbaar
Degene die Hij de Zijne noemt...
Zijn vrienden... degene die Hij liefheeft

De vers van vandaag smeekt ons
om naar die ene zandkorrel te luisteren.

Door naar Jezus te luisteren,
leren we wat liefde is
en hoe we liefde leren kennen

Hij liep vele dagen op deze aarde op sandalen...
met zanderige tenen
Hij is niet zo ver verwijderd
van het begrijpen van ons als we beseffen...
zelfs als we beseffen wie Hij is

Luisteren naar Christus is geloven en volgen.

Hem geloven is Hem als onze persoonlijke Redder aanvaarden

Het enige dat nodig is,
is een eenvoudig gebed en een gewillig hart

Dat ene gebed zal,
als een zandkorrel onder miljoenen,
het leven voor altijd veranderen.

Een gebed zoals dit...
Vader, prijs U voor Jezus
Dank U dat Hij naar de aarde kwam en voor mij stierf
Vergeef me, want ik heb gezondigd

maar door Jezus heb ik de hoop op vergeving
Nu ik Jezus aanneem als de Redder van mijn leven,

ik bid om Uw zegen om Hem te volgen
tot de dag dat U me thuis in de hemel roept.
In Jezus naam,
Amen....


© Sylvia Frances Chan - Alle Rechten Voorbehouden
Zondag 15 November 2020

De Zandkorrels Aan Het Strand Van Normandié....
Sunday, November 15, 2020
Topic(s) of this poem: poem
POET'S NOTES ABOUT THE POEM
ik bid om Uw zegen om Hem te volgen
tot de dag dat U me thuis in de hemel roept.
In Jezus naam,
Amen....


© Sylvia Frances Chan - Alle Rechten Voorbehouden
Zondag 15 November 2020
COMMENTS OF THE POEM
Sylvia Frances Chan

Sylvia Frances Chan

Jakarta, Indonesia
Close
Error Success