Παράλληλες Διαστάσεις [ F.Frosini: Parallel Dimensions ] Poem by dimitrios galanis

Γελώντας
κάλεσες το χλωμό, τρελό
φεγγάρι
σ' ένα χαμόγελο, να συναγωνιστεί
το δικό σου [ πολύ λαμπρότερο ], απόλυτα σίγουρη
πως δε θα κέρδιζε.
΄Υστερα, μ' έν' ανήσυχο δάκτυλο
απόδιωξες τη δίψα
απ' τα σκασμένα χείλη
και σήκωσες ψηλά το πλήθος των σκέψεων
καθισμένη οκλαδόν
στη θέρμη της θέας σου-
Οι σκέψεις μας
αμφοτέρων, συμπλεγμένες. Πότε συνέβηκαν όλα τούτα?
Και πού;
΄Ισως σε μι' άλλη γωνιά του
πολυσύμπαντος, έξ απ' το
στενόχωρό μας χωρο-χρόνο-Σύνορο του
μυαλού που δε μ' αφήνει ν' αποδράσω.