Gedicht Poem by Sylvia Frances Chan

Zware wolken in de lucht
drijven door lome
en verstikte wanhoop
met doden en calamiteiten ogen

wordt deze op intrigerende wijze
eigenaardigheden
te veel tragedies
en opzwepende symfonieën

de wolken drijven geruisloos voorbij
hoog in de lucht

de kleuren op het canvas
geen stof noch as
maar lichtblauw en diepzee blauwe kleuren
karmozijnrode rood en diep paars
en verwilderde geuren

samenvoegend zo snel als een schildpad met 7 mijllaars
deze woorden verstrengeld
ginds in de afgrond bengelt
puur aqua en vieze schuim
draalt omlaag langs de wateren

ik dwaal mijn hele leven al
op gralen van zand, op modderige paden van het land
doorweekt natte, vieze op het laatst
maar geen knoppen of wilde roos geplaatst

vele uren in de verschrikkelijke buien
ik zag haar: ze loopt zo van mijn binnenkant naar buiten
waardoor ik alleen bleef met schaduwrijke woorden
dergelijke abnormale is slechts voor gestoorden
ik moet die woorden nog noteren
ik kom nog weinig meer in deze oorden….


Pipi