Αν ήταν στ' αυτί σου κάτι να ψιθυρίσω,
τα καρδιοχτύπια μου θα ψιθυρίζανε το σ' αγαπώ
γεμάτο κάθε μελωδία και πόν' οδυνηρό,
βάσανα θρύψαλα, παραλήρημα τρυφεράδα,
καημούς, λαχτάρες σε τόνο ηπίως ικετευτικό.
Πώς τά 'νοιωσα να θεριεύουν, να κατακλύζουν τη ζωή
με την ξαφνική και μανιασμένη τους τρέλα,
καθώς λέξεις δεν αρθρώνεις
όταν στεναγμοί ξεκουφαίνουν τη σιωπή.
Αν ήταν και τα μάτια σου συναντούσαν τα δικά μου,
την ψυχή μου θἀ 'ψαχναν μέσα τους να βρουν
στα βάθη της να φτάσουν, κρυμένη πόσο βαθειά να δουν.
Αν και το βλέμμα μου δάκρυα θά ΄χαν θολώσει,
θα μπορούσες τελικά κρυστάλλινα να δεις
αγνή, αληθινή την άσβηστη αγάπη μου για σένα,
μ' ηλιαχτίδες να χορεύουν αιώνια
στην κόμη της τη χρυσαφιά.
Αυτή τη φορά, θα επέμενα ν' αντέχω το βλέμμα σου
μες σ' όνειρο, αν τύχει κι εμφανιστείς.
Telio! Kratai ekini tin triferotita, endonotita kai to pathos!
Ευχαριστώ, χαίρομαι πολύ.