Nederlandse Maan Poem by Sylvia Frances Chan

Nederlandse Maan,
oh wat een saaie baan
laat je me zien!

je staart me aan
al dat kijken en gluren,
waar ben je naar aan het staren?

het maakt me roodharig
vandaag ben je niets
nog niet perfect rond en helderst,
morgen glijd je weer langs

ik wacht op je in mijn groene achtertuin
er is daar geen puin
zoals elders in Amsterdam of Rotterdam,

hier is veel plezier, genieten,
in mijn mooie Gelderse tuin,
mijn Nederland is het schoonste en mooiste wonderland,
elke maand ben je er getuige van,
mijn lieve Nederlandse maan,

tot morgenavond
op mijn prachtige groene Gelderse gazon
wacht ik op mijn helderste volle maan