Ode Aan Dit Moment Poem by Sylvia Frances Chan

Ode Aan Dit Moment

10 graden tijdens het ochtend-ontbijt
20 graden tijdens de middag-lunch

nee, geen brunch

voorlopig even niet naar de maan
ook niet naar gewichtsloosheid

ergens daar boven de 100.000 meters

want je hebt er geen thuis, laat staan een huis,
je zweeft tussen space en aarde, heeft dit veel waarde?

je kunt er nog niet thuis komen
bij lange na er nog niet in wonen

onmiddellijk ben je weer op vaste grond
waar je elke dag echte voedsel moet eten

en niet één blik voor 6 maanden
vraag gerust aan André, onze eigen astronaut

hij lacht alleen vol trots op zijn resultaat
maar het grote geheim zal hij nooit vertellen

dat hij zich vermaakt had met steeds
zichzelf om te wentelen en steeds maar om te wentelen

steeds maar omwentelen en wentelen
tijdens je gewichtige gewichtsloze luchtruimte-reis

monsters meenemen als je terug komt,
zoals: maanzand, klei, steentjes en aarde?

mooier zijn de gekleurde stenen aan de Telaga Warna
op West-Java natuur-schoonheid in Indonesia

wat een grootste verspilling
die 4 minuten naar de ruimte

grootste verspillers zijn
deze wereldberoemde Ego-trippers!

© Sylvia Frances Chan - Alle Rechten Voorbehouden
Anno Domini 23 Juli 2021