Omtrent De Volle Oogstmaan Nu.... Poem by Sylvia Frances Chan

Dit is geen gedicht, maar mijn getuigenis van God's Grote Wonder (alwéér? !)
Ja helaas, alweer, dus geen gedicht
maar een getuigenis
over de Volle Oogstmaan nu

...........................

in mijn stille uren,
mijn gebedstijden
zal ik de Heer ook vragen of ik Zijn mooie schepping mag zien(de volle oogstmaan)
voor mij is het geen feest, maar een volle waarneming die het dichtst bij mij in de buurt komt

...........................
dit was een gedeelte uit mijn vorig gedicht

ik moet hier vertellen
dat God mij de volle oogstmaan heeft laten zien zonet, jaa ZONET! !
zijn mooiste Schepping,
de volle maan glijdt rustig langs de wolkendek
en vertoont zich héél duidelijk vóór me,

ik sta versteld dat de maan
de hele wolkendek beschijnt
en alles er om heen kan ik zien als transparant wit
en een grote gele halo om de maan heen
en de wolkendek is helemaal wit
en de maan is toch te zien
ondanks de vele vele wolkendek,
de maan glijdt er gewoon langs
en verlicht alles er om heen
tot in de verste verten, prachtig!

ik vergeet bijna iets:
de achtergrond van de maan is donkerblauw, zo mooi.
dit is géén schilderij, dit is echt,
een teken van dat God gebeden verhoort,
ik heb God gevraagd of ik vanavond
deze volle maan mag zien,
ondanks de vele regens en zware wolkendek,
de hele wolkendek was licht geworden en doorzichtig,

God zegt dan: Kijk, Sylvie, ik toon jou de maan vanavond
ondanks de vele regens, hagel en dikke wolkendek,
dank u lieve Heer dat ik deze mooiste Volle oogstmaan mag aanschouwen,
op het moment van dit schrijven, is de maan er nog,
hoe ik haar zag?

ik zal dat apart beschrijven,
ik getuig hier van het feit dat als je tot de Heer bidt,
Hij je altijd zal horen en vervullen in Zijn Tijd,
en wat een pracht dat is!

ik heb reeds vele keren van God's Wonderen getuigd
en hier is God's nieuwste Wonder dat ik mag getuigen.

Mijn beste vriend die in diepe rouw is,
in zijn verbrijzeld verdriet,
zal een opkikker krijgen van dit aanzicht,
dat wéét ik zeker, als je in God's Licht wandelt,
dan weet je van alles wel zeker,
maar ik blijf verbonden met God

dit is mijn relaas van God's zoveelste Wonder,
het kunnen aanschouwen van de oogstmaan
terwijl ik van tevoren altijd gezegd heb,
als er wolken zijn, kan je de volle maan niet zien,
nu heb ik dat door God's grote Wonder wel kunnen zien en hoe? !
Met een gele halo erbij: oogstmaan,
de plaat van Google die ik in mijn vorig gedicht heb gezet,
is niets vergeleken bij dit zicht,

de vorige volle maan, de korenmaan,
heb ik gezien terwijl ik in mijn auto zat te rijden
en dat was nog in Normandié

Helaas,
ik moet mijn relaas
hier eindigen,

maar ik getuig nu van mijn zoveelste grote Zegening
die God mij laat zien, ondanks het vieze weer,
de regens en de zware wolkendek,

deze zware wolken werden door de volle maan helemaal verlicht
en super ragfijne lichte wolken geworden,
terwijl de maan nog voortdurend voortschrijdt
naar de rechterkant van mijn zicht.

Dank U Heer, U hebt reeds zovele keren uw wonderen
aan mij getoond,
dat zijn mijn grote zegeningen van U gekregen,
telkens weer, maar ik ben tenimmer moe
om van Uw grote Wonderen te getuigen,

ik dank u Heer
ik loof u met mijn neurién (U weet dat ik niet kan zingen)
en mijn woorden in dit gesproken geheel....


© Sylvia Frances Chan - All Rights Reserved
Donderdag 1 Oct 2020 op Volle Oogstmaan nacht