΄Ονειρο της νειότης:
θα ζεις εις τον αιώνα,
και σαν όνειρο
απ' την αλήθεια μακριά.
Μια μέρα ξυπνάς
και νά' σου το φως
χείμαρρος μες απ' το παράθυρο
την αυγή.
Η λάμψη του παίρνει φωνή
που να σιγάσει δεν μπορεί,
βουβή φωνή,
σκιά μνήμης εν χορώ,
ψίθυρος παράπονο
μιας σκιάς ακόλουθος.