Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.
Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He Is Dead,
Put crepe bows round the white necks of the public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.
He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last for ever: I was wrong.
The stars are not wanted now: put out every one;
Pack up the moon and dismantle the sun;
Pour away the ocean and sweep up the wood.
For nothing now can ever come to any good.
Wow impeccable, really got me in my feels. Just can't believe this.
It is a shame that only two of W H Auden's many poems are accessible here on PoemHunter. This is one the other being Grub First, Then Ethics.
Awesome then some, love hearts when it lives, hurts when it dies, does it die?
Auden searching through horror to explain his pain achieved something great. Read it again. And praise him.
MATƏM BLYUZU Stop all the clocks, cut off the telephone... Saxlayın saatları, telefonları kəsin, Şirəli sümük atın itlərə ki, hürməsin. Sussun pianinolar, asta təbil səsiylə Çıxarın cənazəni, yığılsın yasa gələn. Haray salsın uçarlar göydə dövrə vuraraq, Bu ölüm xəbərini yazsın ağ buludlara. Taxsın ağ göyərçinlər boynuna qara ipək, Polislər yola çıxsın qara əlcək geyərək. Şərqimdi, Qərbimdi o, Cənubum, Şimalımdı, Zəhmət dolu günlərim, istirahət anımdı. O mənə söz, nəğmədi, o, gündüzdü, o, axşam, Mən əbədi bilirdim sevgini. Yanılmışam. Ulduzlar göz oxşamır, ulduzları söndürün, Açıb-atın günəşi, ayı büküb endirin. Qırın-tökün meşəni, qurudun okeanı, Yaxşı nə var qabaqda? Daha ölüb inamım… Ingiliscədən tərcümə: Xeyrulla Xəyal Sent.2012, Samara
Валентин САВИН (мои переводы) Уистан Хью Оден Останови часы Останови часы, брось телефон, Кинь псу костей, чтобы не лаял он. Закрой рояль, под барабанный бой Пусть вносят гроб, скорбящим дверь открой. Аэропланы в небе чертят круг И пишут в воздухе: «Прощай, наш друг»! На шею голубям креп намотайте. Перчатки копам чёрные раздайте. Он был мой Север, Юг, Восток и Запад, Всегда со мной на жизненных этапах. Мой день и ночь, мой слух и голос мой. Всегда вдвоём и вот уж нет со мной. Не нужны звёзды мне, снимите их. Не надо мне луны, светил пустых. Сушите океан, корчуйте лес. Всё кончилось, нет более чудес.