Trail - Μονοπάτι Poem by Kostas Lagos

Walking with no shoes on my feet

Awaiting for no one to meet

Under a sleepless summer sky

Observed by a bright lunar eye

Life is a really silly game

I am telling you with no shame

So be like butterflies who play

The trail traverses aeons away



Χωρίς παπούτσια περπατώ

Κανέναν πια δε συναντώ

Θερινός ουρανός ξαγρυπνά

Της σελήνης το μάτι με κοιτά

Ανόητο παιχνίδι η ζωή

Το ομολογώ χωρίς ντροπή

Γίνε πεταλούδα ντελικάτη

Αιώνες εκτείνεται το μονοπάτι