΄Εναν ήχο στον αγέρ' ακούω.
Η αλήθεια την ανάσα της
ψιθυρίζει.
΄Ενα τραγούδι στις ηλιαχτίδες ακούω,
ήρεμο σαν της μητέρας το νανούρισμα,
απαλό.
Στα φύλλα που πέφτουν βλέπω τη χαρά.
Το δρόμο ανοίγουν στην ΄Ανοιξη,
έναν κύκλο.
Νοιώθω μια γλυκιά ουσία στα δάκρυα.
Είναι που βεβαιώνει του έρωτα το διάβα,
μιαν απώλεια.