Angst Poems

So...long...the day......so short....the hour
Stolen moments....angst...........deceit
......Another night.....sooo....long....the hour
Stolen moments......bittersweet
...

Comes the cold, black, Death of Autumn,
harbouring its' pique on naked limb;
stirring damp, feral winds
to the hawking, stalking,
...

Hard shelled,
Smoothed by many currents, many tides,
Buffing it with all that sand
As waves cycle through,
...

Vagabond the husband..
Job to job, place to place
Loitering in unsteady wandering
His own wishful ideology
...

So hungry-sensitive that he
craves day and night the pap of praise,
he'll ease his gripes or fingerpaint
in heartsblood on a public page.
...

What's on my mind you ask? ? ? ?
Do you really want to know?
Huh, punk, do you?
Oh, ooooops, slipped into my Clint Eastwood persona there,
...

are we not just
bouncing around in a great rubber inferno
occasionally colliding with one another
until one of us breaks?
...

Many people write
For their true emotions to unravel
Out of depression, angst, spite
But I can’t
...

Past is ebbing back to me
Hopes
Hurts
Heart-breaks
...

What is it about some days
Birthday, festivals and anniversary
New Year and first of January
We wake up expectant and gay…
...

Driving straight is fun
But careful dive along bow bends,
Trivial anticlimactic stances
Breed carking differences
...

Fear of Death

I am confined in the cauldron of smoke
Coming out of perpetual inferno
...

This is
a death threat for no one,
a suicidal promise to someone,
a reaper's ransom note.
...

Yes, we get blasé and dismissive on this site –
reading in the reams of Poemhunter posts
‘yet another poem of teenage angst’,
we say, scanning the raw wounds
...

I’m Picasso if you asked colour of my eye
In séance I only speak Greek; come hither
Only if your soul has ears
I’m a Pharaoh and accept only sons for supper
...

Hi. The name is Lou.
Born in the land of the new moon,
raised in the Pearl of the Orient.
My Grandparents as my Parents,
...

After my lover has left for abroad
Happiness and gaiety are annoyed of me
Sleep does not visit me even in the nights
How do I, friend, put the angst of separation in words
...

When at last she gets to slumber,
She dreams of Mr Wonderful,
Every night,
She is resolute to find the sunlight,
...

Poetry is the window of the Soul
Every window has two sides
By virtue of its own transparency.
Windows allow us - to look in and out
...

Geboren in der Flucht, umringt mit Schwert und Brand,
Schier in dem Rauch erstickt, der Mutter herbes Pfand,
Des Vatern höchste Furcht, die an das Licht gedrungen,
Als die ergrimmte Glut mein Vaterland verschlungen:
...

Er ademt leven

in het duister, ik hoor het --
...

Mannen blijven jongens, maar
jongens zijn soms mannen
als het eropaan komt
Dan maakt angst hen moedig
...

Zeg me wat te doen

tegen mijn angst voor alles --
...

Toen de angst uit de wereld was
ach was dat des onschulds nijden
dat waren nog eens andere tijden
nu is het al, kommer en kwel en lijden
...

Ruzie, de kleine

oorlogen in huis, mijn angst --
...

Angst maakt mensen doof
of blind uit geloof
het is een masker
en een muur van
...

Geen angst, God Is hier!
(Overpeinzingen van een Evangeliste, Nederlandse Dichteres en een wereldreizigster)

God is altijd het dichtst bij
...

Hoe kunnen we als burger de grondrechten
terugbrengen juist daar waar de druk overheerst en de
angst, het wordt duidelijk dat de overheid niet echt
haar burgers beschermd en eerder repressief optreedt
...

De mens zelf is zijn/haar beste medicijnkast.
Uiteindelijk mag men niet eens van een specialist verwachten dat die het beter weet dan jij zelf.
Vanuit het ons eenzaam geschonken balletje wordt de Homo Ludens sociaal moe, een soort autisme maakt zich van hem meester, een autisme vol empathie. Een empathie welke af en toe de magie van sympathie mag ontmoeten! Je moet steeds terugvallend op jezelf met die bal aan de slag, maar als alle reflectie alleen maar gebaseerd is op zelfstandigheid, zelfkritiek in een wereld waarin men niet graag (ook juist hierdoor) niet graag in eigen soms pijnlijke ervaringsspiegel kijkt. Men verleert het spelen. De bal wordt niet werkelijk gedeeld of gespeeld. De bal lijkt meer en meer bespeeld!
...

De inflatie maar tevens overgevoeligheid der woorden en de afname van de sociale samenhang. Wie had ooit bedacht dat Babel werkelijk een levendige stad zou kunnen worden?
Overal bemerk je dat woorden kunnen triggeren, als revolvers tirailleren ze soms gedachten en in domino zomaar gedachteketens. Ik noem dat dan, het werpen van babyolifantjes om wille van groei! Maar meestal is het iets explosiever en al ras kan de praktijk de inhoud de das om doen.
Je hebt geleerd dat 90 procent van de taal vanuit het lichaam, behalve dan de mond, wordt gesproken. Maar als men niet echt samen meer stoeit en vecht om de laatste truffel aan tafel bij het avondmaal waar is dan nog ergens een verhaal geboren of waar kan er niet nog steeds een worden geboren, neen we smoren, zwijgen en zien onze zin steeds te verkrijgen.
...