Praveen Kumar in Divya Belaku Poems

ನನ್ನ ಪ್ರಿಯ ನೆನಪು ನೀನು, ಎಷ್ಟು ದೂರವಿದ್ದರೇನು,
ನೀತಿ ನಡತೆ ಭೀತಿಯಿಂದ ದೂರ ದೂರ ಸರಿದರೇನು,
ದೀಪ-ಬೆಳಕು, ಹೂವು-ಗಂಧ, ಚಿನ್ನ-ಹೊಳಪು, ಭೂಮಿ-ಸೆಳೆತ
ಎಷ್ಟು ಕಾಲ ದೂರ ದೂರ ಹೀಗೆ ಬಿಟ್ಟು ಇರಲು ಸಾಧ್ಯ?
...

ನನ್ನ ಮನಸಿನಾಶೆಯಾಗಿ ಅವಳು ಬಂದು ನನ್ನ ಹಿಡಿದು
ನಲ್ಲನೆಂದು ಗಲ್ಲಹಿಡಿದು ಮೆಲ್ಲ ಮುತ್ತು ಬೆಲ್ಲ ಕೊಟ್ಟು
ಮುಖಕೆ ಮುಖವನಿಟ್ಟು ನಕ್ಕು ಉಸಿರುಗುಸಿರು ಬಿಸಿಯ ಬೆರೆಸಿ
ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಎದೆಯನಿಟ್ಟು ಪ್ರೇಮ ತಿದಿಯನೊತ್ತಿದಾಗ
...

ಅವಳೆದೆಯ ತೆರೆದು ಕೈತುಂಬ ಹಿಡಿದೆ,
ಹೊರ ಸುರಿದ ಭಾವುಕ ಸಿಹಿ ಜೇನು
ಮೈಕೈ ತುಂಬಿ, ಹರಿದು ಹರಿದು ತಂದಿತು ಮತ್ತು;
ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ದೇಹ ಮತ್ತಷ್ಟು ಬೀಗಿ ಕೊಟ್ಟು
...

ಯಾಕೆ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕಂಡು ಇಷ್ಟು ಹೊಳಪು,
ಹಿಂದೆ ಎಂದು ಕಾಣದಂತ ಬಣ್ಣ, ಆಶೆ, ಕನಸು, ಹುರುಪು,
ಹೃದಯ ತುಂಬಿ ಉಕ್ಕಿ ಬಂದ ನಗುವು ನಿನ್ನ ಮುಖದ ಮೇಲೆ,
ದೇವರನ್ನೆ ಕಂಡ ತೃಪ್ತಿ ಶಾಂತಿ ನನ್ನ ಕಂಡ ಮೇಲೆ.
...

ನೀನೆಲ್ಲಾದರೂ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಬರಬೇಕಿತ್ತು,
ಓಡೋಡಿ ಬಂದು, ನೋವು ನಲಿವು ಹಂಚಬೇಕಿತ್ತು;
ನನ್ನನ್ನು ಕಂಡು, ಕಣ್ಣಿನಾರತಿ ಬೆಳಗಿ
ನಿನ್ನಾತ್ಮ ಬೆಳಕನ್ನು ಸುತ್ತ ಚೆಲ್ಲಬೇಕಿತ್ತು;
...

ದಶಕ ದಶಕಗಳ ಗುಂಟ ಕಾಲ ಸೇತುವೆ ಕಟ್ಟಿ,
ಅಳಿದುಳಿದು, ಬಿದ್ದೆದ್ದು, ನೀ ಮುಂದೆ ಮುಂದೆ ಬಂದೆ;
ಗುರಿಯು ತಲಪುವ ತವಕ, ನನ್ನ ಕಾಣುವ ತನಕ
ಭೂಮ್ಯಾಕಾಶಗಳ ಸೀಳಿ, ನಿಹಾರಿಕೆಗಳ ಮೀರಿ,
...

ದಂತದಿಂದ ಕಡೆದ ನಾಜೂಕಿನ ಮೈಸಿರಿಯವಳೆ,
ಚಂದನದ ಸವಿಸ್ವಾದ ಕಣಕಣದಿಂದ ಹೊರಸೂಸುವವಳೆ,
ನೀನು ಬರೆ ರಂಭೆ ಊರ್ವಶಿ ಮೆನಕೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ,
ಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ಬೆಳದಿಂಗಳಲಿ ಮಿಂದು ನಿಂತ ಶಾರದೆಯೆ.
...

ಅವಳು ಬಂದು ನನ್ನನೆಚ್ಚರಿಸಿದಾಗಲೆ, ನನಗೆ ಗೊತ್ತು,
ನಾನಿಲ್ಲಿದ್ದೇನೆ, ಹೀಗಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು;
ಅವಳು ಬಂದು, ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿದಾಗಲೆ ಗೊತ್ತು,
ಹೊತ್ತು ಕಳೆದು, ಬೆಳಕು ಮೇಲೇರಿದೆ ಎಂದು.
...

ನಿನ್ನೆನ್ಪು ನನ್ನ್ಯೇದೆ ಬಿರಿದ್ಯಾಂಗ,
ಕಣ್ಣೀರು ಮಳೆಯಂಗೆ ಸುರಿದ್ಯಾಂಗ,
ಕಾಲಾನ, ಲೋಕಾನ ಮರೆವಾಂಗ;
ನೆನ್ಪಿನ ಉರಿಯಾಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು
...

ಮಾಘ ಮಾಸ ಬಿಸಿಲಿನಂತೆ
ಮಿಂಚಿ ಮನಕೆ ಬೆಳಕು ತಂದೆ,
ಶಿಶಿರ ಶಾಖ ಬೆಸೆವ ಮೊದಲೆ
ಹಾರಿ ಯಾಕೆ ದೂರ ಹೋದೆ?
...