Σε Μπαρ Της Παραλίας [ At Sea You Beach Bar, By M.Pirjol] Poem by dimitrios galanis

Η ανία μου ενώπιον της θαλασσινής αρμονίας.
Σαν εξασκηθεί στην ατροφία η καρδιά,
αισθάνεται την περίσσια φυσική εμορφιά
πρόκληση στις αισθήσεις,
για δε μπορεί σ' αυτήν να εμβαπτιστεί.
Ο καθρέφτης της το ίδιο το είδωλό της αντανακλά,
αλλάζοντας ακόμα και τον κόσμο που τον κυττά.
Πιο πολύ τούτο με τον έρωτα να σου συμβαίνει συχνά.
Πύλη για τη μακάρια, χωρίς κίνητρα ευδαιμονία!
Στη σκιά μιας σκέψης, εκεί που μένεις εκστατικός
και ρωτάς την καρδιά σου αν ποτέ της
θ' αναγενιούνταν απ' την απραξία!

Ανάμεσα σ' ολοφώτεινα πρόσωπα, αγναντεύοντας μια δύση
με τη χαρά να βλέπεις πως ζεις στον πόθο των ματιών τους
και νά σου ενστικτωδώς, αποφασίζεις να κυττάξεις γύρω σου.
Μα το μόνο π' αντικρύζεις... παιδιά - όλο παιδιά.
Σημάδι τί, πάλι τούτο;
Η Μοίρα ξανά στη ζωή σου μπροστά;
Μονολογείς '' Βλακείες. Βλέπεις μονάχα
ό, τι θέλεις να δεις.''
Κι αυτό σα βρίσκεις την απάντηση
στην ενδόμυχή σου, ανέκφραστη πάντα ερώτηση.
Κι αυτό όταν η Μοίρα καταντά η μόνιμη συντροφιά σου
και δεν την καταριέσαι πια.
΄Υστερα, παρακολουθείς το παιδί να παίζει στην αμμουδιά
και χαίρεσαι να βλέπεις τον ήλιο να λαμπυρίζει στα ξανθά του μαλλιά
ενόσω στο βάθος το σαξόφωνο παίζει
''Το κορίτσι απ' την Ιπανέμα''.
Και ξαφνικά, χαμογελώντας,
σκέφτεσαι μέσα σου
'' Ευτυχισμένη ξανά!
Μα... ΄Ερωτας... Ειδύλλιο..; ''


Μια γουλιά χαρωπή πάλι ρουμπινάτο κρασί, με μνήμες
να χορεύουν μπρος στα μάτια σου, ενώ ο ήλιος
δίνει το πρώτο ευγενικό φιλί στον απέραντο πόντο...
μια φλόγα σβήνει... αργά, αργά
σε μια γαλήνια αισθαντικότητα ερωτική, δίπλα στις μνήμες σου.
Μ' ένα χαμόγελο κυττάζεις γύρω σου,
και μέσα σου επιβεβαιώνεις
'' Νοιώθω ξανά ζωντανή! ''