Een Bescheiden Elegie voor Dan Poem by Sylvia Frances Chan

Een bescheiden elegie voor Dan

lieve Dan
je rende vaak als je kunt
tot je uitbarst
in het ergste geval

je wordt het meest gewaardeerd
door ons,
het hoogste pluspunt:
onze bezoeken hebben we altijd bijgewerkt,
maar de dood gluurt constant naar je
we zouden vorig jaar graag gaan
alles was klaar

beste Daan,
je bent vaak zo'n stoere man
we zijn allemaal op krabben gaan vissen
dat was misschien de laatste keer
samen zijn met jou
langs de Stille Oceaan zee

ons diepste verdriet sturen we
samen met deze droevige klaagzang
je had een te groot hart
dat was niet zo slim
om dat het hele stuk te laten barsten

beste Daan,
we moeten wennen
je plotselinge dood zo duidelijk

we dragen samen met je geliefde familie
deze plotselinge gebeurtenis
in diepe eerbied

ga het onze Heer vertellen
je bent nu bij Hem aan boord

mijn nederige elegie voor jou
vergeet niet, we zijn nog steeds dol op jou!