Mόνος Μου Επινόησα Την Απελπισία; [ Did I Invent Despair By Barry Middleton ] Poem by dimitrios galanis

Mόνος Μου Επινόησα Την Απελπισία; [ Did I Invent Despair By Barry Middleton ]

Mόνος μου επινόησα την απελπισία;
Είναι τόσο θολές οι μνήμες
που δεν μπορώ να θυμηθώ.

Μόνος επινόησα τη νειότη μου;
Εν' αγόρι που παίζει στα δάση
νεκρό πια τώρα, απολωλός;

Το παλιό λευκό αγροτόσπιτο
και το πράσινο ρυάκι
δεν υπάρχει πια για μένα.

Πρέπει ν'αναρωτηθώ για την πραγματικότητα
για τα χιλιάδες ομιχλώδη οράματα,
για τον έρωτα, την απώλεια, τα δάκρυα.

Μόνος μου επινόησα το χθες
κι ήταν όλ' αυτό 'να όνειρο
που διαλύεται σε νυχτιάτικη ομίχλη;

κι είν' ο θάνατος που φοβάμαι
μια φανταστική εφιάλτη πύλη
προς κήπους πέραν τ' ουρανού;

ή θα κλείσω τα μάτια μου
για να 'νειρευτώ μονάχα ξανά
ότι ξαναεπινοώ το χθες;

This is a translation of the poem Did I Invent Despair by Barry Middleton
Monday, January 15, 2018
Topic(s) of this poem: death,memories
COMMENTS OF THE POEM
Mihaela Pirjol 23 January 2018

This is a poem of great sensitivity, filled with nostalgia. Your translation has captured wonderfully that tender voice of the speaker.

1 0 Reply
barry middleton 15 January 2018

Thank you again Dimitrios for translating another of my poems.

1 0 Reply
dimitrios galanis

dimitrios galanis

Patero Epirus Hellada [ Greece]
Close
Error Success