Αργά, αναδύονται μες απ' τα διάφορα προκατάληψης επίπεδα
αυθεντικές οι ψυχές, γυμνές ως το κέντρο του είναι τους,
τον εσώτερο της ύπαρξης εαυτό,
ουδενός ιδίου όντος είναι μετέχουσες,
παρά μονάχα του ενός εκείνου, του όντως ΄Οντος.
Στη μεγαλειότητα της Φύσεως έμπροσθεν
αδέξια στην αρχή, αμήχανες
να βρουν μια θέση στην απλή της ύπαρξης χαρά.
Υπάρξεις ανθρώπινες ακτινοβολούν την αύρα του ουράνιου τόξου
κάτ' απ' το μειλίχιο του νοεμβριανού ήλιου φως.
Το βήμα της ζωής βαθμιαία βραδύνει, αγκαλιάζει και γιατρεύεται
στο λίκνισμα των κυμάτων απ' τ' αλαφρύ αγέρι
κάτ' απ' τα πλήθη των αστεριών που τρεμοπαίζουν παιχνιδιάρικα
στο θαυμαστό καθρέφτη του πόντου,
ειρηνικά ακίνητα σχεδόν σε στιγμές πλήρους ισορροπίας,
μες την ήρεμη γαλήνη, υπνωτική μαγεία και μακαριότητα
εκεί που τα πρόσωπα ακτινοβολούν την ανθρωπιά.
Δόγματα, αντιλήψεις, πεποιθήσεις απόντα εν πτήσει
μακριά απ' τα ποικίλα, απατηλά, καθιερωμένα σχήματ' αντιληπτικά
πετάν τις αλυσίδες και λευτερώνοντ' απ' την αυτοφυλακή.
Μπορούμε να λευτερωθούμε απ' τα ίδια μας τα δεσμά;
Βλέπω τη Φύση να χαμογελά στα τέκνα της
με το χαμόγελο το μητρικό.
Kathrefti tou pontou '' einai oposdipote mia poli poiitiki ekfrasi; akouete toso orea! Hairoume para poli pou eiha tin evkeria na sas gnorizo, kirie Galanis, kai na vlepo ta poiimata mou gramena kai sta Ellinika, - etzi mporoume na ehoume kai kiprious anagnostes.
Ποια να πάρουν τώρα σειρά; Περιμένω την πρότασή σου.//΄Οπως σημείωσα και σε μύνημά μου, δε θεωρούμε τη Μεσόγειο ωκεανό, και δε μπορούσα να χρησιμοποιήσω τον όρο.Πόντος είναι ομηρική λέξη που εξακολουθεί να χρησιμοποιείται, όταν αναφερόμαστε σε μεγάλη θάλασσα.΄Εκρινα πως αυτό ήθελες να πεις, απέραντη θάλασσα.