Op De Prinses Julianaschool Poem by Sylvia Frances Chan

Autobiografisch,
Het gebeurde in Jakarta (Indonesia)
op de Prinses Juliana school, een nederlandstalige school,
Marina was 8 jaar en Sylvia pas 7 jaar oud.

de jongste gaat vóór de leerplichtige leeftijd naar school
daarvoor werd ze getest

ze moest de namen noemen van 20 voorwerpen,
die voor haar lagen uitgespreid

ze mag alleen 3 fouten maken,
anders werd ze niet toegelaten,
want ze is nog te jong

ze heeft precies 3 fouten gemaakt
en werd dus toegelaten
zo werd ze de jongste van de klas,

ze praatte te veel
ze lette niet op

op een dag werd ze bij de juf op het matje geroepen,
een ander meisje uit de klas heeft bij de juf geklikt

zij heet Marina, is oer hollands, gebrild, met sproeten op haar gezicht en een strikje op het haar,
zij is een half hoofd groter dan Sylvia

de juf liet Marina's armen zien, en vroeg:
Sylvia wat heb je met Marina gedaan?

De juf liet twee bleke armen zien
waarop allemaal rode bloedpuntjes waren,
Marina die wees nog na naar Sylvia en zei klikkerig:
Ja Juf, zij heeft dit gedaan, half huilend

Juf Hendriks liet Sylvia komen
en vroeg of ze dat gedaan heeft?
Waarop Sylvia toekennend knikte.
Hoe dat zo kwam?

In de klas zat Sylvia achter Marina.
De hele tijd onder de lessen door,
draaide Marina zich steeds om
en zei vervelende dingen tegen Sylvia
en keerde haar snel de rug weer toe.

Op een dag werd het Sylvia te veel,
tijdens de pauze wachtte ze Marina bij de toiletten op
en pakte haar arm stevig vast,
Marina had zich snel van Sylvia losgemaakt
en rende zo hard als ze kon naar de juf.

Sylvia's moeder had die dag Sylvia's nagels nog niet geknipt,
je kon het rode bloed op Marina's bleke armen wel indenken.

Als straf moesten ze na schooltijd overblijven,
op de stoep voor hun klas naast elkaar zitten
met een dikke pleister op hun mond.

AD 1103-2021