Sa Sisidlan Ng Aking Pagkatao Poem by Obed dela Cruz

Sa biglang pagmulat, ako'y tumingala sa langit
Habang winawari ang mga misteryo ng buhay
Kung saan may mga bagay bang sadyang pinipilit
Nguni't sa kadalisayan ay hindi naging tunay.

Minsan pa nga nang ako'y nahaplusan ng liwanag
At sa init nito sumabay ang aking paglakas,
Ninais kong makita ang pinagmulan ng sinag
Hanggang sa silangan Sya ay matagpuan na wagas.

Sapagka't sa dagliang pag-angal ng mga kidlat
Sinimulan kong hanapin ang huni ng umaga
Dahil sa tingin ko'y mga nakikita'y 'di sapat
May higit pa sa kasalukuyang kabanata.

At nang ako ay naligaw sa aking paghahanap
Sa isang tabi'y minabuti kong magmuni-muni
Hanggang ang pagtila'y makita ko sa mga ulap
Para ang aking sarili ay masinagan muli.

Ngayon, sa sumunod na paglingap sa kalangitan
Ako'y parang nakasilay ng isang munting hardin
Kung saan ako ay malayang kandong ng luntian
Habang pinakikinggan ang binubulong Nya sa'kin.

Magbuhat nu'ng simula sana'y aking napagtanto
Na ang Paraiso'y gumagabay sa bawat yapak
At Sya'y nandu'n sa sisidlan ng aking pagkatao
Pinipilit lang isuot ko Kanyang mga pakpak.

Dahil sinabi Nya sa akin na ang mga mortal
Ay Kanyang nilaan na lumipad sa himpapawid.
Nguni't nasa sa atin kung susundin ang Maykapal
Kung ngayo'y tatalima sa Kanyang buhay na tuwid.

http: //www.poemhunter.com/obed-dela-cruz/
http: //poetfreak.com/poet/PrinceObedDeLaCruz296
http: //obed-dela-cruz.blogspot.com/
http: //princeobed.multiply.com/

Copyright © 2011 by Prince Obed de la Cruz

(August 20,2011; Marikina City)

(This poem is written by PRINCE OBED de la CRUZ. To use it in a proper manner, please email him at princeobed_dc@yahoo.com with the subject “PERMISSION TO USE”)